ترجمه مقاله بیان مجدد حالتی برای معیارهای IPC وزنی جهت ارزیابی عملکرد حجم کار چند منظوره – نشریه IEEE

عنوان فارسی: | بیان مجدد حالتی برای معیارهای IPC وزنی جهت ارزیابی عملکرد حجم کار چند منظوره |
عنوان انگلیسی: | Restating the Case for Weighted-IPC Metrics to Evaluate Multiprogram Workload Performance |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی : 4 | تعداد صفحات ترجمه فارسی : 14 |
سال انتشار : 2014 | نشریه : آی تریپل ای - IEEE |
فرمت مقاله انگلیسی : PDF | فرمت ترجمه مقاله : ورد تایپ شده |
کد محصول : 4835 | رفرنس : دارد |
محتوای فایل : zip | حجم فایل : 789.48Kb |
رشته های مرتبط با این مقاله: مهندسی کامپیوتر |
گرایش های مرتبط با این مقاله: معماری سیستم های کامپیوتری، مهندسی نرم افزار و هوش مصنوعی |
مجله: سوابق معماری کامپیوتر |
دانشگاه: دانشگاه گنت، بلژیک |
وضعیت ترجمه عناوین جداول: ترجمه شده است |
وضعیت ترجمه متون داخل جداول: ترجمه شده است |
چکیده
1- مقدمه
2- معیارهای عملکرد چندمنظوره
3- معیارهای IPC وزنی سازگار هستند
4- برنامههای رفتار ماشین IPC وزنی در شرایط تناسب یکسان
5- معیارهای IPC وزنی شهودیتر هستند
6- انتخاب معیارهای چندمنظوره برای آزمایشهای واقعی مشکل ساز است
7- نتیجه گیری
Abstract Weighted speedup is nowadays the most commonly used multiprogram workload performance metric. Weighted speedup is a weighted-IPC metric, i.e., the multiprogram IPC of each program is first weighted with its isolated IPC. Recently, Michaud questions the validity of weighted-IPC metrics by arguing that they are inconsistent and that weighted speedup favors unfairness [4]. Instead, he advocates using the arithmetic or harmonic mean of the raw IPC values of the programs in the multiprogram workload. We show that weighted-IPC metrics are not inconsistent, and that weighted speedup is fair in giving equal importance to each program. We argue that, in contrast to raw-IPC metrics, weighted-IPC metrics have a system-level meaning, and that raw-IPC metrics are affected by the inherent behavior of the programs. We also show that the choice of a metric may adversely affect the conclusions from an experiment. We suggest to use two weighted-IPC metrics—system throughput (STP) and average normalized turnaround time (ANTT)—for evaluating multiprogram workload performance, and to avoid raw-IPC metrics.
چکیده
تسریع وزنی، متداولترین معیار عملکرد حجم کار چندمنظوره است که امروزه مورد استفاده قرار میگیرد. تسریع وزنی، یک معیار IPC وزنی است که به معنی وزن دهی ابتدایی IPC چندمنظوره در هر برنامه با IPC مجزا شده است. اخیراً، میچاد، اعتبار معیارهای IPC وزنی را توسط بحث در مورد ناسازگار بودن و مناسب نبودن تسریع وزنی مورد پرسش قرار داده است [4]. درعوض، او از روش میانگین هارمونیکی یا حسابی در مقادیر اولیه IPC در برنامهها در حجم کار چندمنظوره استفاده کرد. نشان میدهیم که معیار IPC وزنی ناسازگار نبوده و تسریع وزنی نیز در حالت اختصاص اهمیت یکسان به هر برنامه، مناسب است. همچنین استدلال میکنیم که در تقابل با معیار اولیه IPC، معیار IPC وزنی دارای مفهوم سطح سیستمی بوده و معیار اولیه IPC توسط رفتار ذاتی برنامهها، تحت تأثیر قرار میگیرد. همچنین نشان خواهیم داد که انتخاب معیار ممکن است تأثیر معکوسی بر نتایج حاصل از یک آزمایش داشته باشد. همچنین پیشنهاد میکنیم که از دو معیار IPC وزنیِ-توان عملیاتی سیستم (STP) و میانگین زمان چرخش نرمالیزه شده (ANTT) - برای ارزیابی عملکرد حجم کار چندمنظوره و جلوگیری از معیار IPC اولیه استفاده کنیم.