ترجمه مقاله اثر ترکیبی فعالیت فیزیکی و نشستن در اوقات فراغت بر ریسک طولانی مدت چاقی مزمن - نشریه اشپرینگر

ترجمه مقاله اثر ترکیبی فعالیت فیزیکی و نشستن در اوقات فراغت بر ریسک طولانی مدت چاقی مزمن - نشریه اشپرینگر
قیمت خرید این محصول
۳۵,۰۰۰ تومان
دانلود رایگان نمونه دانلود مقاله انگلیسی
عنوان فارسی
اثر ترکیبی فعالیت فیزیکی و نشستن در اوقات فراغت بر ریسک طولانی مدت چاقی مزمن و خوشه‌بندی عامل ریسک متابولیک
عنوان انگلیسی
Combined effect of physical activity and leisure time sitting on long-term risk of incident obesity and metabolic risk factor clustering
صفحات مقاله فارسی
19
صفحات مقاله انگلیسی
9
سال انتشار
2014
نشریه
اشپرینگر - Springer
فرمت مقاله انگلیسی
PDF
فرمت ترجمه مقاله
ورد تایپ شده
رفرنس
دارد
کد محصول
5212
رشته های مرتبط با این مقاله
تربیت بدنی و پزشکی
گرایش های مرتبط با این مقاله
فیزیولوژی فعالیت بدنی و تندرستی، فیزیولوژی ورزشی کاربردی و قلب و عروق
مجله
دیابت (Diabetologia)
کلمات کلیدی
اپیدمیولوژی (همه‌گیری شناسی)، ورزش، سندرم سوخت و ساز، چاقی مزمن، تنظیم وزن
فهرست مطالب
چکیده
مقدمه
شیوه‌ها
نتایج
بحث
نتیجه‌گیری
نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی
Abstract

Aims/hypothesis Our study aimed to investigate the combined effects of moderate-to-vigorous physical activity and leisure time sitting on the long-term risk of obesity and clustering of metabolic risk factors. Methods The duration of moderate and vigorous physical activity and of leisure time sitting was assessed by questionnaire between 1997 and 1999 among 3,670 participants from the Whitehall II cohort study (73% male; mean age 56 years). Multivariable-adjusted logistic regression models examined associations of physical activity and leisure time sitting tertiles with odds of incident obesity (BMI≥30 kg/m2 ) and incident metabolic risk factor clustering (two or more of the following: low HDL-cholesterol, high triacylglycerol, hypertension, hyperglycaemia, insulin resistance) at 5 and 10 year follow-ups. Results Physical activity, but not leisure time sitting, was associated with incident obesity. The lowest odds of incident obesity after 5 years were observed for individuals reporting both high physical activity and low leisure time sitting (OR= 0.26; 95% CI 0.11, 0.64), with weaker effects after 10 years. Compared with individuals in the low physical activity/high leisure time sitting group, those with intermediate levels of both physical activity and leisure time sitting had lower odds of incident metabolic risk factor clustering after 5 years (OR 0.53; 95% CI 0.36, 0.78), with similar odds after 10 years. Conclusions/interpretation Both high levels of physical activity and low levels of leisure time sitting may be required to substantially reduce the risk of obesity. Associations with developing metabolic risk factor clustering were less clear.

نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
چکیده
اهداف / فرضیه هدف مطالعۀ ما بررسی تاثیرات ترکیبی فعالیت فیزیکی معمولی تا شدید و نشستن در اوقات فراغت بر ریسک طولانی‌مدت چاقی مفرط و خوشه‌بندی فاکتورهای ریسک متابولیک است.
روش‌ها طول فعالیت فیزیکی شدید و معمولی و نشستن در زمان اوقات فراغت از طریق پرسشنامه‌ای بین سال‌های 1997 و 1999 میان 3.670 شرکت‌کننده از مطالعۀ وایتهال کوهورت 2 ارزیابی شده است (73% مرد، میانگین سنی 56 سال). الگوهای رگرسیونی منطقی چندمتغیرۀ تنظیم شده به بررسی روابط فعالیت فیزیکی و نشستن در زمان فراغت همراه با احتمال چاقی مزمن ( ) و خوشه‌بندی فاکتور ریسک متابولیک مزمن (مانند کلسترول HDL پایین، تری‌گلیسرول بالا، فشارخون بالا، افزایش قندخون، مقاومت در برابر انسولین) در مدت 5 و 10 بیماری می‌پردازد.
نتایج فعالیت فیزیکی و نه نشستن در زمان فراغت با چاقی مزمن مرتبط بود. کمترین احتمال چاقی مشاهده شده در افراد حاکی از فعالیت فیزیکی بالا و نشستن کمتر در زمان فراغت است (OR=0.26؛ 0.11 CI 95%، 0.64)، با تاثیرات ضعیف‌تر پس از 10 سال بود. درمقایسه با افراد با فعالیت فیزیکی پایین / کسانی که زمان بیشتری را در اوقات فراغت صرف نشستن می‌نمایند، آنهایی که از فعالیت فیزیکی و نشستن هنگام فراغت به صورت متوسط برخوردارند، از احتمال خوشه‌بندی ریسک متابولیک مزمن پس از 5 سال برخوردار هستند (OR0.53;95%CI0.36,0.78) که در آن احتمال مشابهی پس از 10 سال دارد.
نتایج / تفسیر سطوح بالای فعالیت فیزیکی و سطوح پایین زمان نشستن می‌تواند برای کاهش ریسک چاقی مزمن مورد نیاز باشد. روابط مربوط به توسعۀ خوشه‌بندی فاکتور ریسک متابولیک از وضوح کمتری برخوردار است.

بدون دیدگاه