ترجمه مقاله تأثیر بدهی بر سودآوری شرکت - نشریه SSRN

چکیده
1. مقدمه
2. داده ها
1.2. توصیف داده ها
2.2. متغیرها
3. متدولوژی
4. نتایج
1.4. تحلیل توصیفی
2.4. همبستگی بین متغیرها
3.4. تحلیل اقتصادسنجی
5. نتیجه گیری

1. Introduction Explaining role of debt in firms’ performance is one of the primary objectives of contemporary researches for more than fifty years (Modigliani and Miller 1958). However, this role remains a questionable subject which attracts the attention of many researchers as Goddard et al. (2005), Berger and Bonaccorsi (2006), Rao et al. (2007), Baum et al. (2007), Weill (2008), Nunes et al. (2009), Margaritis and Psillaki (2010) and Kebewar (2012). Indeed, researchers analyze the debt ratio and try to determine whether an optimal debt ratio exists or not. Optimal debt ratio is generally defined as the one which minimizes the cost of capital for the company, while maximizing the value of company. In other words, the optimal debt ratio is the one which maximizes the profitability of company. Besides, the divergence between researchers can be observed in theoretical strand of literature. There are three essential theories which highlight the influence of debt on corporate profitability, namely: signaling theory, the agency costs theory and tax theory. First, according to signaling theory, the debt; in the presence of asymmetric information, should be correlated positively to profitability. According to the agency costs theory, there are two contradictory effects of debt on profitability, firstly it is positive in the case of agency costs of equity between shareholders and managers, secondly it’s effect is negative, resulting from the agency costs of debt between shareholders and lenders. Finally, the influence of taxation is complex and difficult to predict because it depends on the principles of tax deductibility of interest, income tax and non-debt tax shield.

1. مقدمه
بیش از پنجاه سال است که توضیح نقش بدهی در عملکرد بنگاه ها یکی از اهداف اصلی پژوهش های معاصر بوده است (مودیگلیانی و میلر، 1958). اما این نقش همچنان یکی از موضوعات مورد بحث است که توجه بسیاری از پژوهشگران نظیر گودارد و همکاران (2005)، برگر و بوناکسوری (2006)، رائو و همکاران (2007)، باوم و همکاران (2007)، ویل (2008)، نانز و همکاران (2009)، مارگاریتیس و سیلاکی (2010) و کبوار (2012) را جلب کرده است.
در واقع، پژوهشگران نسبت بدهی را تحلیل می کنند و تلاش می کنند بفهمند آیا نسبت بدهی بهینه وجود دارد یا خیر. نسبت بدهی بهینه معمولاً به عنوان نسبتی تعریف می شود که هزینه سرمایه را برای شرکت کاهش می دهد و در عین حال ارزش شرکت را افزایش می دهد. به عبارت دیگر، نسبت بدهی بهینه نسبتی است که سودآوری شرکت را به حداکثر می رساند.
علاوه بر این اختلاف بین پژوهشگران را می توان در شاخه نظری منابع مشاهده کرد. سه نظریه اساسی وجود دارد که تأثیر بدهی را بر سودآوری شرکت مشخص می کنند یعنی: نظریه علامت دهی، نظریه هزینه های نمایندگی و نظریه مالیات. ابتدا بر اساس نظریه علامت دهی، (در صورت وجود اطلاعات نامتقارن) بدهی همبستگی مثبتی با سودآوری دارد. بر اساس نظریه هزینه های نمایندگی، بدهی دو اثر متضاد بر سودآوری دارد، اولاً در مورد هزینه های نمایندگی سهام بین سهامداران و مدیران این اثر مثبت است، ثانیاً در اثر هزینه های نمایندگی بدهی بین سهامداران و وام دهندگان، این اثر منفی است. در نهایت، پیش بینی تأثیر مالیات پیچیده و دشوار است زیرا این تأثیر به اصول قابلیت کسر مالیات از بهره، مالیات بر درآمد و سپر مالیاتی غیر بدهی بستگی دارد.