ترجمه مقاله آنژیوژنز در سرطان – نشریه Ncbi

عنوان فارسی: | آنژیوژنز در سرطان |
عنوان انگلیسی: | Angiogenesis in cancer |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی : 8 | تعداد صفحات ترجمه فارسی : 10 |
سال انتشار : 2006 | نشریه : Ncbi |
فرمت مقاله انگلیسی : PDF | فرمت ترجمه مقاله : ورد تایپ شده |
کد محصول : 9153 | رفرنس : دارد |
محتوای فایل : zip | حجم فایل : 422.95Kb |
رشته های مرتبط با این مقاله: پزشکی |
گرایش های مرتبط با این مقاله: ایمنی شناسی پزشکی، قلب و عروق و پزشکی مولکولی |
مجله: سلامت عروقی و مدیریت ریسک - Vascular Health and Risk Management |
دانشگاه: گروه آسیب شناسی و زنان و زایمان دانشکده پزشکی دانشگاه کوروم، ژاپن |
کلمات کلیدی: آنژیوژنز، ایمونوهیستوشیمی، پیش بینی (بهبودی از) بیماری |
وضعیت ترجمه عناوین تصاویر و جداول: ترجمه شده است |
وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر و جداول: ترجمه نشده است |
چکیده
مقدمه
آنژیوژنز در سرطان
فاکتورهای آنژیوژنزی درون زاد
مهارکننده های آنژیوژنز
آنژیوژنز و پیش بینی (یا بهبودی از) سرطان
درمان ضد آنژیوژنزی سرطان
Abstract
New growth in the vascular network is important since the proliferation, as well as metastatic spread, of cancer cells depends on an adequate supply of oxygen and nutrients and the removal of waste products. New blood and lymphatic vessels form through processes called angiogenesis and lymphangiogenesis, respectively. Angiogenesis is regulated by both activator and inhibitor molecules. More than a dozen different proteins have been identified as angiogenic activators and inhibitors. Levels of expression of angiogenic factors reflect the aggressiveness of tumor cells. The discovery of angiogenic inhibitors should help to reduce both morbidity and mortality from carcinomas. Thousands of patients have received antiangiogenic therapy to date. Despite their theoretical efficacy, antiangiogeic treatments have not proved beneficial in terms of long-term survival. There is an urgent need for a new comprehensive treatment strategy combining antiangiogenic agents with conventional cytoreductive treatments in the control of cancer.
چکیده:
رشد جدید در شبکه ی عروقی مهم است چون تکثیر و همچنین گسترش متاستازی سلول های سرطانی به تامین کافی اکسیژن و مواد مغذی و حذف محصولات زاید بستگی دارد. عروق لنفاوی و خونی جدید، از طریق فرایندهایی که آنژیوژنز و لنفوژنز نامیده می شوند، شکل می گیرند. آنژیوژنز توسط هر دو مولکول فعال کننده و مهارکننده تنظیم می شود. بیشتر از 12 پروتئین مختلف به عنوان فعال کننده ها و مهارکننده های آنژیوژنز شناسایی شده اند. سطوح بیان فاکتورهای آنژوژنیک، بازتاب دهنده ی مهاجم بودن سلول های توموری می باشد. کشف مهارکننده های آنژیوژنزی، باید به کاهش ناخوشی و مرگ و میر ناشی از سرطان کمک کند. هزاران بیمار درمان ضد آنژیوژنزی را تا امروز دریافت کرده اند. علی رغم اثربخشی تئوری آن ها، درمان های ضد آنژیوژنزی از نظر بقا طولانی مدت، سودمند تایید نشده اند. یک نیاز فوری برای یک استراتژی درمانی جامع که عوامل ضد آنژیوژنزی را با درمان های مرسوم کاهش سلولی در کنترل سرطان ترکیب کند، وجود دارد.