چکیده
این مطالعه به بررسی تأثیر مدیریت سود روی راندمان و بهره وری بانک های منطقه ی یورو می پردازد، ضمن اینکه تکامل زمانی آن را تا زمان اجرای استانداردهای گزارشگری مالی بین المللی 9 بررسی می کند. ما با استفاده از داده های مروبط به 70 بانک متوجه می شویم که مدیریت سود، که به صورت ذخیره ی زیان وام اختیاری تعریف شده، راندمان و بهره وری را به صورت منفی تحت تأثیر قرار می دهد. ضمنا، زمانی که ما ذخایر غیراختیاری را درنظر می گیریم (آن ذخایری که از طبق تعهدات قانونی مورد نیاز می باشند)، تأثیر مثبت ذخایر وام روی راندمان و بهره وری تخصیصی را برآورد می کنیم – درست برخلاف تأثیر منفی ذخایر اختیاری. این یافته به تأکید بر اهمیت تعریف کافی و مناسب مدیریت سود کمک می کند، از جمله برای هدف آنالیز تأثیر آن روی راندمان و بهره وری بانکداری.
1- مسیر متدولوژی
2-1 نمونه
نمونه ی استفاده شده در این مطالعه مشتکل از 70 بانک تحت نظارت ECB است. بانک های تحت نظارت مستقیم ECB 82% دارایی های بانکداری در منطقه ی یورو را نشان می دهند (بانک مرکزی اروپا، 2018) و بانک های گنجانده شده در نمونه، در سال 2017، با 81% از کل دارایی های بانک های تحت نظارت بانک مرکزی اروپا مطابقت داشتند. جدول 1 جمعیت و نمونه ی ما را در سراسر کشور مقایسه می کند. ما بازه ی زمانی 2013-2017 را مورد مطالعه قرار می دهیم.
2-2 متغیرها
در جدول 2 ما متغیرهای وابسته و مستقل استفاده شده در مطالعه ی خود را نشان می دهیم. راندمان اقتصادی یا بهره وری هزینه (CE) همراه با راندمان فنی (TE) و راندمان تخصیصی (AE) محاسبه می شود. در مورد متغیرهای تبیینی، سه اندازه گیری متفاوت از مدیریت سود بکار گرفته می شوند. اولین معیار اندازه گیری به المان اختیاری LLP اشاره می کند و به صورت تخمین باقیمانده ی مدل اثرات تصادفی داده های پانلی (جدول داده ها) بدست می آید (همراستا با ادبیات پژوهشی مربوطه – برای مثال، الحدب و الاون، 2019؛ دستا، 2017؛ کولسی و گراسا، 2017):