ترجمه مقاله نقش ضروری ارتباطات 6G با چشم انداز صنعت 4.0
- مبلغ: ۸۶,۰۰۰ تومان
ترجمه مقاله پایداری توسعه شهری، تعدیل ساختار صنعتی و کارایی کاربری زمین
- مبلغ: ۹۱,۰۰۰ تومان
2. پیشینه پژوهش
2.1 تکامل مدل های قیمت گذاری دارایی
Markowitz (1952) مبنای مدل قیمت گذاری دارایی ها را با بررسی دامنه تخصیص دارایی بر اساس بازده فراهم کرد (Rehman and Shahzad, 2017; Rehman and Shah, 2016). بر مبنای مبنایMarkowitz (1952)، Sharpe (1964)، Lintner (1965) و Mossin (1966) یک مدل شناخته شده به عنوان مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه را طراحی کردند (CAPM). بازده CAPM مورد نظر اوراق بهادار را نشان می دهد که خطر سیستماتیک سرمایه گذار را جبران می کند. CAPM یک مدل تک عاملی است که تنها یک منبع خطر سیستماتیک را برجسته می کند، از جمله خطر بازار (Hakim, Hamid and Meera, 2016). عوامل خطر سیستماتیک خطر بازار عبارتند از: خطر کسب و کار، مالی، نقدینگی و کشور. پس از مدل های چند عاملی CAPM مانند نظریه قیمت گذاری Arbitrage (APT) راس (1976) و مدل Carhart (1997) به وجود آمد. مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه شارپ (1964) یک مدل قیمت گذاری دارایی تک عاملی است در حالی که نظریه قیمت گذاری (APT) فرض می کند که بازده مورد نظر بر اساس چند عامل است. مدل چند عاملی فرض می کند که بیش از یک منبع خطر سیستماتیک وجود دارد. منابع خطر سیستماتیک به غیر از خطر بازار شامل اندازه، نسبت حساب دفتری به بازار، حرکت، سودآوری و سطح سرمایه گذاری است. بعدها، فرضبه بازار کارآمد (EMH) از سوی فاما 1970 بر اساس مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه شارپ (1964)، Lintner (1965) و Mossin (1966) مطرح شد. او معتقد بود که قیمت اوراق بهادار کاملا منعکس کننده اطلاعات بازده مورد نظر اوراق بهادار بر اساس مدل دو پارامتر شارپ، Lintner و Mossin است که به این دلیل است که تمام اطلاعات را می توان در تنظیم بازده اضافی با در نظر گرفتن خطر سیستماتیک اضافی در نظر گرفته و بازار سهام ممکن است در تعادل باشد. با این حال بازارهای سهام همواره منعکس کننده تمام اطلاعات موجود نبوده و ممکن است فرصت های داوری برای سرمایه گذاران از دست برود. این نشان دهنده محدودیت CAPM در سنجش بازده مورد نظر طبق تک عامل خطر است.. بعدها، راس (1976) نظریه قیمت گذاری Arbitrage (APT) را پیشنهاد داد که توضیح می دهد که بازده مورد نظر نه تنها بر اساس یک عامل واحد (حق بیمه بازار)، بلکه چند عامل است.
ادبیات موجود همچنین تعداد زیادی از ناهنجاری ها را شناسایی می کند که یک پرسش بزرگ در مورد اعتبار CAPM و فرضیه بازار کارآمد (نگاه کنید به Basu، 1977) برای قیمت به درآمد (P / E) Benz 1981 برای اندازه، Basu 1983 برای درآمد به قیمت Bhandari 1988 برای بدهی به سهام و رزنبرگ، رید و لانشتین (1985) برای حساب دفتری به ارزش بازار مطرح شده است. کانر (1984) نسخه ای جدید و تعادلی از نظریه قیمت گذاری داوری راس به عنوان یک مورد خاص را ارائه کرد. هر دو نظریه قیمت گذاری داوری و نسخه تعادل APT برای پیش بینی قیمت سهام و بازده پورتفولیو مشابه هستند. Wei (1988) شکل تعادلی رقابتی نظریه قیمت گذاری داوری را فراهم و پیشنهاد می کند که برای قیمت گذاری دارایی، تنها پورتفولیو بازار باید به مدل اضافه شود. بنابراین، آن خود به عنوان یک فرمت یکپارچه از مدل های CAPM و APT است.