ترجمه مقاله نقش ضروری ارتباطات 6G با چشم انداز صنعت 4.0
- مبلغ: ۸۶,۰۰۰ تومان
ترجمه مقاله پایداری توسعه شهری، تعدیل ساختار صنعتی و کارایی کاربری زمین
- مبلغ: ۹۱,۰۰۰ تومان
ABSTRACT
This study examines fifteen business cases, focusing on change management in ten countries on three continents between 1996 and 2007. The companies are from different sectors (industrial and services), sizes (from 30 to 10,000 employees; from 1 million euros turnover up to 1,000 million euros), and different cultural and ethnographic backgrounds. The research, based in case studies and action research, introduces a model to implement strategic change in order to generate sustainable competitive advantage in companies under situations of deep change or crisis. From the conceptual point of view this model breaks some of the basic principles of strategy formulation. The model does not begin with a strategic diagnosis that influences the implementation of planned strategic decisions. The model begins instead after the detection of a need for deep strategic change, and forces outside the organization have already determined some of the required changes (market recession, for instance). The model is also atypical regarding the basic principles of implementing strategic change, because existing literature ignores competitive advantage during crisis management, probably because the firm’s executives assume that the firm has no competitive advantage, and only after the implementation of the required changes will conditions exist to create a competitive advantage. Nevertheless, the model introduces competitive advantage as a central element when managers implement change, and takes the long-term strategic requirements into consideration without forgetting the challenge for short-term management brought about by deep crisis.
STRATEGIC PLANNING AND CRISIS MANAGEMENT
Strategic planning and crisis management generate opposing approaches. Considering the first approach, strategic planners consider longer periods of time both in analysis and execution, and consider the existing business environment as relatively stable within a given period. Strategic planners analyze the internal resources, the external requirements, define specific action plans and mechanisms to control the evolution of these defined plans, expend time and resources to define vision and missions, balanced score cards, ratios, and gap closure plans. Strategic planning works from an established starting point and, from different perspectives in their analysis, identifies a goal and an ending point and the way to reach that goal (Kaplan & Norton, 1996; Porter, 1980).
مطالعه حاضر به بررسی پانزده نمونه کسب و کار با تمرکز بر مدیریت تغییر در ده کشور از سه قاره جهان بین سال های 1996 و 2007 می پردازد. شرکت های مزبور از بخش های مختلف (صنعتی و خدماتی) اندازه های مختلف (از 30 الی 10000 کارمند؛ از 1 تا 1000 میلیون یورو گردش مالی) و زمینه های مختلف فرهنگی و مردم شناسی تشکیل شده اند. پژوهش حاضر مبتنی بر مطالعات موردی و اقدام پژوهی بوده و به معرفی مدلی برای پیاده سازی تغییر استراتژیک به منظور ایجاد مزیت رقابتی پایدار در شرکت ها تحت شرایط تغییر و یا بحران عمیق می پردازد. از نقطه نظر مفهومی، مدل مزبور برخی از مبانی پایه مربوط به تدوین استراتژی را نقض می کند. این مدل با تشخیص استراتژیکی که بر پیاده سازی تصمیمات مدون استراتژیک تاثیر می گذارد، آغاز نشده بلکه پس از تشخیص ضرورت تغییرات عمیق استراتژیک آغاز شده و این امر را بر نیروهای خارج از سازمان که تاکنون برخی از تغییرات مورد نظر (مانند رکود بازار) را تعیین می نمودند، تحمیل می کند. هم چنین مدل حاضر از نظر مبانی پایه پیاده سازی تغییر استراتژیک مدلی غیرمعمول محسوب می گردد چرا که ادبیات موجود، مزیت رقابتی را در مدیریت بحران احتمالاً به دلیل این تصور مدیران شرکت نادیده می گیرند که شرکت فاقد مزیت رقابتی بوده و تنها پس از پیاده سازی تغییرات مورد نظر در شرایط وجود قادر به ایجاد مزیت رقابتی خواهد بود. مع الوصف، مدل مزبور به معرفی مزیت رقابتی به عنوان یک عنصر محوری در هنگام پیاده سازی تغییرات توسط مدیران پرداخته و الزامات درازمدت استراتژیک را بدون غفلت از چالش های مدیریت کوتاه مدت ناشی از بحران عمیق لحاظ می نماید.
برنامه ریزی استراتژیک و مدیریت بحران
برنامه ریزی استراتژیک و مدیریت بحران، رویکردهای متضادی را ایجاد می نمایند. با توجه به رویکرد نخست، برنامه ریزان استراتژیک دوره های زمانی طولانی تری را در تجزیه و تحلیل و اجرا در نظر گرفته و محیط کسب و کار موجود را در یک دوره معین نسبتاً پایدار می پندارند. برنامه ریزان استراتژیک، منابع داخلی و الزامات خارجی را تجزیه و تحلیل نموده و برنامه ها و مکانیزم های خاص عملی را برای کنترل تکامل این برنامه های مشخص تعریف نموده، زمان و منابع را صرف تعریف چشم انداز و ماموریت ها، ارزیابی متوازن، نسبت ها و برنامه بستن شکاف ها می نمایند. کار برنامه ریزی استراتژیک از یک نقطه مشخص و از منظرهای مختلف در تجزیه و تحلیل های مربوطه آغاز شده و هدف، نقطه پایانی و روش دستیابی به این هدف را مشخص می نماید (کاپلان و نورتون، 1996؛ پورتر، 1980).