ترجمه مقاله جابجایی و انتقال گلوکز در پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا Mexicana - نشریه الزویر

ترجمه مقاله جابجایی و انتقال گلوکز در پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا Mexicana - نشریه الزویر
قیمت خرید این محصول
۳۱,۰۰۰ تومان
دانلود رایگان نمونه دانلود مقاله انگلیسی
عنوان فارسی
جابجایی و انتقال گلوکز در پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا Mexicana
عنوان انگلیسی
Glucose transport in amastigotes and promastigotes of Leishmania mexicana mexicana
صفحات مقاله فارسی
16
صفحات مقاله انگلیسی
10
سال انتشار
1995
نشریه
الزویر - Elsevier
فرمت مقاله انگلیسی
PDF
فرمت ترجمه مقاله
ورد تایپ شده
رفرنس
دارد
کد محصول
6226
وضعیت ترجمه عناوین تصاویر و جداول
ترجمه نشده است
وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر و جداول
ترجمه نشده است
رشته های مرتبط با این مقاله
پزشکی و زیست شناسی
گرایش های مرتبط با این مقاله
انگلی شناسی، ایمنی شناسی و بیوشیمی
مجله
انگل شناسی مولکولی و بیوشیمیایی - Molecular and Biochemical Parasitology
دانشگاه
انگل شناسی. ایمونولوژی و بیوشیمی، کالج کینگ لندن، بریتانیا
کلمات کلیدی
انتقال گلوکز، آماستیگوت، پروماستیگوت، لیشمانیا Mexicana، هموستاز، اصلاح سوخت و ساز بدن
فهرست مطالب
چکیده
1- مقدمه
2- مواد و روش‌ها
2.1- شرایط رشد پروماستیگوت
2.2- جداسازی آماستیگوت
2.3- جداسازی Erythrocyte
2.4- سنجش‌های مصرف
2.5- بررسی آماری اطلاعات جنبشی
2.6- مواد
3- نتایج
4- بحث
قدردانی‌ها
نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی
Abstract

Promastigotes and amastigotes of Luishmania mexicana mexicana transported 2-deoxy-D-glucose (2-DOG) by a saturable process with a K,,, of 24 f 3 PM and V,, of 2.21 nmol min-’ (mg protein)-’ for the promastigote and a K,,,of29&8pMand V_ of 0.13 nmol min-’ (mg protein)-’ for the amastigote stage. Amastigotes incorporated 2- DOG maximally at pH 5.0, while for promastigotes the optimum was at pH 7.0. Mid-log phase promastigotes were found to accumulate 2-DOG via a stereospecific carrier-mediated process which was competitively inhibited by Dglucose and Dmannose but not L-glucose. Transport was dependent upon temperature, with a QIO in promastigotes of 1.83 and an optimum rate at 35°C (*4”C) with an activation energy of 50.12 kJ mol-‘. Stationary phase promastigotes accumulated 2-DOG at approximately twice the rate of mid-log phase promastigotes. Cytochalasin B, forskolin and phloretin were all found to inhibit human erythrocyte 2-DOG uptake but only cytochalasin B was found significantly to inhibit promastigote 2-DOG uptake. Interestingly, leishmanial2-DOG uptake was inhibited by a series of membrane potential antagonists including the ionophore monensin, the H’ATPase inhibitor N,N’- dicyclohexylcarbodiimide (DCCD) and uncoupling agent carbonylcyanide+(triflouromethoxy) phenylhydrazone (FCCP), as well as, the tricyclic drugs chlomipramine and imipramine, but was insensitive to the Na+/K+ATPase inhibitor ouabain and the antitrypanosomal drugs Pentostam and Suramin. We therefore conclude that there are significant structural and mechanistic differences between the D-glucose uptake systems of Leishmania and the mammalian host to merit the inclusion of glucose transporters as putative targets for rational drug design.

نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
چکیده
پروماستیگوت s و آماستیگوت sهای لیشمانیا Mexican Mexicana، گلوکز – D- 2 deony را انتقال داده‌اند از طریق فرآیند قابل اشباع با 1- (میلی‌گرم پروتئین) از و از برای پروماستیگوت و از از 1- (میلی‌گرم پروتئین) nmol min-1 0.13 برای مرحله‌ی آماستیگوت . آماستیگوت در بردارنده‌ی 2DOG به طور حداکثر در PH5.0 هستند، در حالیکه در مورد پروماستیگوت ، بهترین حد برابر با PH7.0 بوده است. مشاهده شده است که پروماستیگوت های مربوط به مرحله‌ی mid-log را جمع‌آوری کرده‌اند. مشاهده شده است که همه‌ی cytochalasinB. در مورد Phloretin و Skolin از مصرف erythrocyte 2-DOG انسان جلوگیری کرده است، اما به طور چشمگیری مشاهده شده است که CytochalasinB از مصرف Promastigake2-DOT جلوگیری کرده است. جالب اینکه، مصرف لیشمانیاl 2-DOG از طریق مجموعه‌ای از هماوردهای نسبی غشا جلوگیری شد که شامل monensin یونوفور، وارث ، N و - دی کلوهکسیل کربودیماید (DCDC) و عامل جدا شده از کربونیلسیناید 4 (triflouromethorxy)، (FCC) phenylhydrozone، و همچنین داروهای سه چرخه‌ای imipramine و کلومیپرامین می‌شود، اما نسبت به بازدارنده‌ی و داروهای antitrypanosomal، پینتوستام , Suramin بی‌تفاوت و بی‌حس بوده است. بنابراین نتیجه می‌گیریم که تفاوت‌های ساختاری و مکانیکی چشمگیری بین سستم‌های مصرف گلوکز لیشمانیا D و میزان پستانداران وجود دارند جهت داشتن ارزش شمول انتقال‌های گلوکز به عنوان اهداف قانونی برای طراحی عاقلانه‌ی دارو.

بدون دیدگاه