چکیده
1. مقدمه
2. بررسی مدل های مفصل تیر به ستون
3. مدل سازی
3.1. شرایط مرزی
3.2. مدل مواد
3.3. بارها
3.4. مش بندی المان محدود
4. صحت سنجی مدل عددی
4.1. بررسی مدلسازی با استفاده از ANSYS
5. نتایج عددی FE
5.1. منحنی بار-جابجایی برای شرایط هر دو انتهای مفصلی
5.2. منحنی بار-جابجایی برای شرایط هر دو انتهای ثابت
6. نتیجه گیری
نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی
ABSTRACT
Computer simulation offers the potential for improved understanding of the local and global mechanisms that determine the response of structures to severe loading. The research presented here focuses on development of a finite element model using ABAQUS software to be used in investigating the behaviour of reinforced concrete exterior beam-column connections. Laboratory investigation of reinforced concrete beam-column connections indicates that component failure may result from inelastic material behaviour of plain concrete and reinforcing steel. Thus, model development includes investigating and characterizing the behaviours of these materials. Concrete damaged plasticity model is used to represent the response of plain concrete. Comparison of computed and observed behaviour of reinforced concrete elements indicates that the model used represents the local response mechanisms that determine global behaviour correctly.
نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
چکیده
با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری می توان درک مکانیسم های موضعی و کلی که تعیین کننده پاسخ سازه به بارگذاری شدید می باشد را بهبود داد. تحقیقات ارائه شده در اینجا بر روی توسعه یک محدود مدل المان با استفاده از نرم افزار ABAQUS تمرکز دارد از این برنامه به منظور بررسی رفتار اتصالات تیر به ستون بیرونی بتن مسلح استفاده می شود. تحقیقات آزمایشگاهی صورت گرفته برروی اتصالات تیر به ستون بتن مسلح نشان می دهند که شکست اعضا ممکن است ناشی از رفتار مواد الاستیک بتن ساده و فولادهای تقویتی باشد. بنابراین، مدل توسعه یافته شامل بررسی و توصیف رفتار این مواد می باشد. از مدل شکل پذیری بتن آسیب دیده برای نشان دادن پاسخ بتن ساده استفاده شده است. مقایسه رفتار محاسبه شده و مشاهده شده عناصر بتن مسلح نشان می دهد که این مدل مورد استفاده نشان دهنده مکانیسم های پاسخ موضعی است که همین مکانیسم ها تعیین کننده رفتار کلی می باشند.