ارزیابی یک برنامهی آموزشی ساختاریافته به عنوان مولفهای از کارآموزی بالینی در سال آخر کارشناسی پرستاری: یک تجزیه و تحلیل قبل و بعد از آزمون
عنوان انگلیسی
An evaluation of a structured learning programme as a component of the clinical practicum in final year bachelor of nursing programme: a pre–post-test analysis
صفحات مقاله فارسی
18
صفحات مقاله انگلیسی
8
سال انتشار
2010
نشریه
JCN
فرمت مقاله انگلیسی
PDF
فرمت ترجمه مقاله
ورد تایپ شده
رفرنس
دارد
کد محصول
5387
وضعیت ترجمه عناوین تصاویر و جداول
ترجمه شده است
وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر و جداول
ترجمه شده است
وضعیت فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه
به صورت عکس، درج شده است
رشته های مرتبط با این مقاله
علوم تربيتی و پزشکی
گرایش های مرتبط با این مقاله
پرستاری، مديريت و برنامهريزی آموزشی
مجله
مجله پرستاری بالینی
دانشگاه
دانشکده پرستاری بالینی، بخش پرستاری و مامایی، دانشگاه لا تروب، استرالیا
کلمات کلیدی
اضطراب، آموزش بالینی، جایگزینی بالینی، پرستاری، پژوهش کمی، خودکارآمدی
۰.۰(بدون امتیاز)
امتیاز دهید
فهرست مطالب
مقدمه
پیشزمینه
برنامهی آموزشی ساختار یافته
هدف مطالعه
روشها
موافقت اخلاقی
شرکتکنندگان و محیط
ابزارهای جمعآوری داده
تجزیه و تحلیل دادهها
نتایج
مباحثه
محدودیتها
نتیجهگیری
ارتباط با عملکرد بالینی
قدردانی
نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی
Aim and objective. To evaluate the impact of a structured learning programme as a component of the clinical practicum in final year bachelor of nursing course on the student’s report of their anxiety and self-efficacy pre–post programme participation. Background. Student anxiety and low levels of self-efficacy are known to affect the quality of clinical learning. A three-day structured learning programme at the commencement of an acute care clinical placement was designed to reduce student anxiety and enhance self-efficacy. Design. A pre–post test design. Method. Outcome measures: The hospital anxiety and depression scale (The HAD) and the general self-efficacy scale (GSES-12) were administered prior to the commencement of the structured learning programme (time one) and at the end of the programme (time two). Results. One hundred and twenty final year students undertaking an acute care clinical placement participated in the programme in three cohorts and completed the questionnaires at time one and 118 at time two. Findings. Students levels of anxiety >8 with The HAD pre–post programme 53 vs. 30% (p < 0Æ001). Levels of self-efficacy <40 with the GSES-12 pre–post programme were 7 vs. 4% (p < 0Æ001). Conclusions. Participation in the structured learning programme resulted in a statistically significant reduction in student anxiety and increase in self-efficacy across the three cohort groups. This effect can be achieved with the development of a relatively low cost/low technology structured learning programme that is part of an acute care clinical placement. Relevance to clinical practice. Nurse educators should not assume that students are less anxious about their acute care clinical placements as the semester proceeds. There is a typical correlation between increased anxiety and decreased self-efficacy which is likely to impact on student learning in the clinical setting. Significant results can be achieved with a relatively low cost and a low technology enabling intervention.
نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
هدف. ارزیابی تاثیر یک برنامهی آموزشی ساختاریافته به عنوان مولفهای از کارآموزی بالینی در سال آخر کارشناسی دورهی پرستاری در مورد گزارش دانشجو از اضطراب و خودکارآمدی قبل و بعد از شرکت در برنامه.
پیشزمینه. اضطراب دانشجو و سطوح پایین خودکارآمدی به این صورت شناخته شدهاند که دارای تاثیر بر کیفیت آموزش بالینی هستند. یک برنامهی سه روزهی آموزشی ساختاریافته در آغاز یک جایگزینی بالینی مراقبتهای ویژه برای کاهش اضطراب دانشجو و افزایش خودکارآمدی طراحی شد.
طرح. یک طراحی قبل و بعد از آزمون.
روش. معیارهای نتیجهگیری: مقیاس افسردگی و اضطراب بیمارستان (HAD) و مقیاس خودکارآمدی عمومی (GSES-12) قبل از آغاز برنامهی آموزشی ساختاریافته (بار اول) و در انتهای برنامه (بار دوم) مدیریت شدند.
نتایج. صد و بیست دانشجوی سال آخر که در جایگاه بالینی مراقبتهای ویژه را برعهده میگیرند در سه گروه در برنامه شرکت کردند و پرسشنامهها را بار اول همگی و در بار دوم ۱۱۸ نفر تکمیل کردند.
یافتهها. سطوح اضطراب دانشجویان > ۸ با برنامهی HAD قبل و بعد ۵۳ در مقابل ۳۰ درصد (p<0.001). سطوح خودکارآمدی <۴۰ با برنامهی CSES-12 قبل و بعد ۷ در مقابل ۴ درصد (p<0.001) بودند.
نتایج. شرکت در برنامهی آموزشی ساختاریافته منجر به کاهش آماری قابل توجهی در اضطراب دانشجو و افزایش در خودکارآمدی در این سه گروه شد. این تاثیر میتواند با توسعهی یک برنامهی آموزشی ساختار یافتهی با فناوری نسبتا پایین /هزینهی پایین که بخشی از یک جایگاه بالینی مراقبتهای ویژه است حاصل شود.
ارتباط به عملکرد بالینی. مربیان پرستاری نباید فرض کنند که دانشجویان دربارهی جایگزینی بالینی مراقبتهای ویژهی خود با پیش رفتن تابستان دارای نگرانی کمتری میشوند. یک همبستگی نوعی بین افزایش اضطراب و کاهش خودکارامدی وجود دارد که به احتمال زیاد بر یادگیری دانشجو در محیط بالینی تاثیر میگذارد. نتایج مهمی را میتوان با یک یک هزینهی نسبتا کم و یک فناوری پایین با فراهم کردن امکان مداخله حاصل کرد.