ترجمه مقاله عوامل پیش بینی کننده شکست پروتکل تک دوز متوتروکسات در حاملگی خارج رحمی - نشریه الزویر

قیمت خرید این محصول

۲۹,۰۰۰ تومان

دانلود مقاله انگلیسی

عنوان فارسی

عوامل پیش بینی کننده شکست پروتکل تک دوز متوتروکسات در درمان حاملگی خارج رحمی

عنوان انگلیسی

Predictors of failure of the commonly used single-dose methotrexate protocol for treating tubal ectopic pregnancies

صفحات مقاله فارسی

15

صفحات مقاله انگلیسی

6

سال انتشار

2017

نشریه

الزویر - Elsevier

فرمت مقاله انگلیسی

PDF

فرمت ترجمه مقاله

ورد تایپ شده

رفرنس

دارد ✓

کد محصول

F858

وضعیت ترجمه عناوین تصاویر و جداول

ترجمه شده است ✓

وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر و جداول

ترجمه شده است ✓

وضعیت ترجمه منابع داخل متن

درج نشده است ☓

وضعیت فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه

به صورت عکس، درج شده است ✓

رشته های مرتبط با این مقاله

پزشکی

گرایش های مرتبط با این مقاله

جراحی زنان و زایمان

مجله

مجله زنان و زایمان تایوانی - Taiwanese Journal of Obstetrics & Gynecology

دانشگاه

بخش زنان و زایمان، استانبول، ترکیه

کلمات کلیدی

حاملگی خارج رحمی، درمان با تک دوز متوتروکسات، متوتروکسات، بارداری اولیه، عوامل پیش‌بینی‌کننده‌

doi یا شناسه دیجیتال

https://doi.org/10.1016/j.tjog.2017.10.009

ترجمه این مقاله با کیفیت متوسط انجام شده است. بلافاصله پس از خرید، دکمه دانلود ظاهر خواهد شد. ترجمه به ایمیل شما نیز ارسال خواهد گردید.

۰.۰ (بدون امتیاز)

امتیاز دهید

فهرست مطالب

چکیده
مقدمه
مواد و روش‌ها
نتایج
بحث

نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی

Abstract

Objectives: This study identified patients who would benefit from an earlier additional medical intervention and/or continuing close surveillance even if commonly used parameters indicated sufficient medical treatment to determine markers of treatment failure. Materials and methods: A retrospective analysis of patients with a preliminary diagnosis of ectopic pregnancy treated with the single-dose methotrexate protocol. Group 1: cases cured with a single dose of methotrexate; Group 2: cases who required more than one dose of methotrexate or surgery following the first dose. Demographics, clinical/sonographic findings, observation period, and b-human chorionic gonadotropin (hCG) levels were compared among the two groups. Thresholds were defined and a regression analysis was performed to define independent predictors of failure. Results: Data from 120 patients were analyzed: Group 1 (n ¼ 92); Group 2 (n ¼ 28). b-hCG levels measured at all time points, and day (0e4) and day (4e7) changes, presence of adnexial masses, and infertility were significantly different among the two groups. Only the day (0e4) and day (4e7) changes in b-hCG levels were independent predictors of failure. Conclusion: Day (0e4) thresholds or newly defined day (4e7) thresholds were not more sensitive than the conventional day (4e7) criteria. Day (0e4) b-hCG levels increased by more than 9.7% in half the patients who required additional methotrexate doses or surgery despite fulfillment of the conventional day (4e7) criteria. In contrast, no cases of treatment failure were observed if the day (0e4) decrease was >26.6%.

نمونه چکیده ترجمه متن فارسی

چکیده
هدف: این مطالعه بیمارانی که از اقدامات درمانی قبل از موعد و یا نظارت مداوم نفع برده بودند را شناسایی کرده است؛ حتی اگر پارامترهای معمول مورد استفاده نشان‌دهنده‌‌ی درمان پزشکی مناسب برای تعیین شاخص‌های شکست درمان باشند.
مواد و روش‌ها: یک بررسی گذشته‌نگر بر روی بیمارانی با حاملگی خارج رحمی که با پروتکل تک دوز متوتروکسات درمان شده بودند؛ انجام شد. گروه 1: بیماران تحت درمان با تک دوز متوتروکسات؛ گروه 2: بیمارانی که به بیش از یک دوز متوتروکسات یا جراحی بعد از مصرف اولین دوز نیاز دارند. اطلاعات جمعیت‌شناسی، بالینی و سونوگرافی، مدت زمان نظارت بر بیمار و سطوح بتا- گنادوتروپین جفتی انسان (hCG) در میان دو گروه مقایسه شد. حد آستانه مشخص شد و تجزیه و تحلیل رگرسیون برای تعیین عوامل پیش‌بینی‌کننده‌‌ی مستقل شکست درمان انجام شد.
نتایج: داده‌های حاصل از 120 بیمار تجزیه و تحلیل شدند: گروه 1 (n=92)؛ گروه 2 (n=28). سطوح βhCG در تمامی نقاط زمانی، تغییرات آن در طی روزهای 4-0 و 7-4 و وجود توده‌های ادنکسال ارزیابی شد و ناباروری در دو گروه به طور معناداری متفاوت بود. تنها تغییرات سطوح βhCG در روزهای 4-0 و 7-4، عوامل پیش‌بینی‌کننده‌‌ی مستقل شکست درمان بودند.
نتیجه‌گیری: آستانه‌ی روزهای 0-4 یا آستانه‌های تازه تعریف‌شده‌ی روزهای 7-4 حساس‌تر از معیار روزهای 7-4 نبودند. در نیمی از بیمارانی که با وجود تحقق معیارهای روزهای 4-7، به دوزهای اضافی متوتروکسات یا جراحی نیاز داشتند، سطوح βhCG در روزهای 0-4 به بیش از 9.7% افزایش یافته بود. در مقابل، در صورتی که در روز‌های 4-0 کاهش سطح βhCG بیشتر از 26.6% بود؛ در هیچ یک از بیماران شکست درمان مشاهده نشد.