تاریخچه بانک صادرات
بانک صادرات ایران، به عنوان یکی از پیشروان صنعت بانکداری کشور، در ۱۵ شهریور ۱۳۳۱ با نام «بانک صادرات و معادن ایران» و با سرمایه اولیه ای معادل ۲۰ میلیون ریال به صورت شرکت سهامی عام تأسیس شد. این بانک در دورانی پا به عرصه گذاشت که نظام بانکی ایران نیاز جدی به تغییر و نوسازی داشت. سرمایه اولیه از طریق خرید ۷۶ سهم توسط دو تن از اعضای هیئت مؤسس فراهم شد و با مشارکت مالی سایر اعضا، فعالیت رسمی خود را آغاز کرد. سهامداران با ارائه سفته متعهد شدند که نیمی از تعهدات مالی باقیمانده را از محل سود سالانه بانک تسویه کنند.
بنیان‌گذاران این بانک با شناخت عمیق از وضعیت اقتصادی کشور در آن دوران، بر آن بودند تا نخستین بانک خصوصی ایران را بر پایه اصول مشتری مداری پایه‌گذاری کنند. آن ها با هدف جذب حداکثری نقدینگی مردمی و ایجاد زمینه ای برای سرمایه گذاری در بخش های مختلف اقتصادی، حرکتی نوآورانه را آغاز کردند. فعالیت رسمی بانک صادرات و معادن ایران از ۲۲ آبان ۱۳۳۱ و با حضور تنها ۱۳ کارمند شروع شد. حتی خوش بین ترین افراد نیز در آن زمان تصور نمی‌کردند که این بانک بتواند با بانک های دولتی بزرگ رقابت کند و به جایگاه فعلی برسد.
اهداف اولیه بانک شامل ارائه خدمات بانکی نوین به مردم، توسعه شبکه ای از شعب در سراسر کشور، جذب سرمایه های خرد و کلان مردمی، و فراهم سازی فرصت های سرمایه‌گذاری در تمام حوزه های اقتصادی کشور بود.
برای شروع فعالیت، بازار تهران به عنوان مرکز اصلی گردش مالی کشور و قلب اقتصادی ایران انتخاب شد. این انتخاب بیانگر دوراندیشی و آگاهی بنیان‌گذاران بانک از موقعیت استراتژیک این منطقه بود. نخستین شعبه بانک صادرات ایران در ۲۲ آبان ۱۳۳۱ در ساختمانی استیجاری به مساحت حدود ۲۰۰ متر مربع، واقع در طبقه دوم سرای بنایی در کوچه تکیه دولت بازار تهران، افتتاح شد.
با بهبود شرایط مالی بانک و توسعه فعالیت ها، در آبان ۱۳۳۷ شعبه بازار به محل جدیدی منتقل شد تا گامی دیگر در جهت ایجاد شبکه‌ای گسترده و معتبر از شعب بانک صادرات ایران برداشته شود.
بنیانگذار بانک
محمد علی مفرح در نهم آبان سال ۱۲۹۵ در خیابان سیروس تهران متولد شد. پدرش، ابوالقاسم خان، از تاجران سرشناس بازار بزرگ تهران بود و همواره تلاش می‌کرد فرزندش فردی خود ساخته و مستقل بار بیاید. مفرح نیز مطابق خواسته پدر رشد کرد و توانست هم زمان با ادامه تحصیل، هزینه های زندگی خود را بدون اتکا به خانواده و از طریق کار تأمین کند. او پس از ورود به وزارت اقتصاد، به دلیل پایبندی به اصول اخلاقی و نپذیرفتن فساد مالی، مورد بی مهری قرار گرفت و جایگاه اداری اش به شدت تنزل پیدا کرد. با این حال، این شکست موجب دلسردی او نشد؛ بلکه با پشتوانه وجدان کاری، صداقت و اراده ای قوی، مسیر تلاش و کوشش را با عزم بیشتری ادامه داد.
در یکی از نشست های شرکا، موضوع سودآوری صادرات سنگ معدن مطرح شد و برخی پیشنهاد تأسیس شرکتی در این زمینه را ارائه کردند. در همین زمان، مهندس محمد علی مفرح برخاست و به جای ایجاد یک شرکت معدنی، پیشنهاد بنیان گذاری یک بانک خصوصی را مطرح کرد. او توضیح داد: «در حال حاضر تنها حدود ۱۱ درصد از اسکناس‌ها و مسکوکات منتشرشده در اختیار بانک‌های ملی، سپه، رهنی و کشاورزی است. از ۸۹ درصد باقیمانده، بخش اندکی صرف دادوستد روزمره مردم می‌شود و قسمت اعظم آن به‌صورت راکد در صندوقچه‌ها و حتی متکاها نگهداری می‌گردد. اگر بانکی بتواند اعتماد مردم را جلب کند، قادر خواهد بود این ۸۹ درصد نقدینگی را جذب کرده و اقتصاد کشور را دگرگون سازد.» این استدلال منطقی و آینده نگرانه مفرح، با استقبال شرکا رو به رو شد و همین نقطه آغاز شکل‌گیری بانک صادرات ایران گردید.
در سال ۱۳۳۳، یعنی تنها دومین سال فعالیت بانک صادرات ایران، محمدعلی مفرح که در آن زمان ۳۸ سال بیشتر نداشت، با رأی هیئت مدیره به عنوان مدیرعامل بانک انتخاب شد. او به مدت ۲۳ سال متوالی و با همراهی هیئت مدیره، مسئولیت هدایت و مدیریت این بانک را بر عهده داشت و نقش مهمی در رشد و توسعه آن ایفا کرد.
اعضای هیات مدیره و معاونان:
مدیر عامل و عضو هیات مدیره: محسن سیفی کفشگری
رئیس هیات مدیره: قربان اسکندری
نایب رئیس هیات مدیره: مهدی اقبالی راد
عضو هیات مدیره: یاسر مرادی
عضو هیات مدیره: محمد وطن پور
معاون اعتبارات: مهدی رزمی
معاون بانکداری جامع: داود مهدیان
معاون بین الملل: صمد آهنگر زنوزی
معاون حقوقی و وصول مطالبات: احمد کارگر مطلق
معاون سرمايه های انساني: همت الله حسین زاده
معاون شعب: سید کاظم مرتضوی اسکوئی
سرپرست طرح و برنامه: عبداله رستمی
معاون فناوری اطلاعات: عبداله رستمی
معاون مالی و اقتصادی: سید مجتبی صالحی
معاون مهندسی و پشتیبانی: هدایت نصرالهی
تاریخچه آرم اولیه بانک صادرات ایران:
نخستین آرم بانک صادرات ایران، که به عنوان نمادی از قدرت، نوآوری و پیشرفت این بانک شناخته شد، به پیشنهاد مرحوم ادوارد ژوزف ـ عضو هیئت مدیره و نخستین مدیرعامل بانک صادرات و معادن ایران ـ انتخاب گردید. طرح این نشان برگرفته از تصویر یک اسب بالدار بود که در نگین یک انگشتر قدیمی مشاهده می شد. ادوارد ژوزف این انگشتر را از یک عتیقه فروشی در خیابان ناصرخسرو تهران و به قیمت هزار ریال خریداری کرده بود.
در این نشان، اسب نمادی از سرعت، پایداری و نجابت در نظر گرفته شده بود و بال‌هایی که بر آن افزوده شد، مفهومی از بلند پروازی و آغوشی گشوده برای پذیرش فرصت‌ها و رویارویی با چالش‌ها را القا می‌کرد. افزون بر این، طراحی مورد نظر شباهت قابل توجهی با مهر نقش دار انوشیروان ساسانی، پادشاه ایران باستان داشت؛ شباهتی که نشان دهنده پیوند عمیق این نماد با تاریخ و فرهنگ کهن ایران بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با آغاز تغییرات ساختاری در نظام بانکی از سال ۱۳۵۸، نشان بانک صادرات ایران چندین بار دستخوش تغییر شد. آرم کنونی این بانک، با طراحی مدرن و مفهومی، تصویری از دو دست است که سکه‌ای را در میان گرفته اند. این نماد بیانگر پایداری، اتحاد و توانمندی بانک در پاسداری و توسعه منابع مالی مشتریان خود به شمار می‌رود.
همراه بانک صادرات ایران (صاپ)
انجام عملیات مهم بانکی مربوط به حساب های قرض‌الحسنه، کوتاه مدت و جاری ارزی و ریالی بانک صادرات ایران در هر زمان و مکان با همراه بانک، خدمتی برای آسودگی ذهن.
صفحات مرتبط