ترجمه مقاله نقش ضروری ارتباطات 6G با چشم انداز صنعت 4.0
- مبلغ: ۸۶,۰۰۰ تومان
ترجمه مقاله پایداری توسعه شهری، تعدیل ساختار صنعتی و کارایی کاربری زمین
- مبلغ: ۹۱,۰۰۰ تومان
This paper begins with the observation that happiness is the primary goal of human endeavour. One critical element of human endeavour is business, leading to the proposition the primary objective of business is to contribute to happiness, with profit being a means towards this end. This central idea linking business and the pursuit of happiness is used to critique the capability of accounting to contribute to lofty objectives leading to the central question if the goal of business should be the pursuit of human happiness, can accounting contribute to this goal? The notion of happiness is explored by comparing hedonism with Aristotle’s eudaimonism, leading to a comparison between the conceptual underpinnings of eudaimonistic happiness and the Buddhist concept of nirvana. The shaky conceptual ground on which accounting is built is exposed by its opposition to the fundamental nature of reality as described by the four seals of Dharma which describe the central truths of Buddhist philosophy. The critique of accounting is performed across the seven themes of truth, time, dualism, objectivism, interconnectedness, morality and measurability. The paper concludes by identifying the equivalent philosophical assumptions which underpin both critical accounting and Buddhism, confirming the relevance of a Buddhist critique to accounting.
این مقاله با این مشاهده شروع می شود که خوشبختی هدف اصلی تلاش انسان است. یک عنصر تعیین کننده تلاش انسان کسب و کار است، که به این پیشنهاد می انجامد که هدف اصلی کسب و کار کمک به خوشبختی است، و در آن سود وسیله ای برای رسیدن به این هدف است. این ایده محوری پیوند دهنده کسب و کار و جستجوی خوشبختی برای نقد قابلیت حسابداری جهت کمک به اهداف متعالی استفاده می شود و موجب این سوال محوری می شود که اگر هدف کسب و کار باید جستجوی خوشبختی انسان باشد، آیا حسابداری می تواند در دستیابی یه این هدف کمک کند؟
مفهوم خوشبختی با مقایسه لذت گرایی با سعادت گرایی ارسطو بررسی می شود، و در پی آن به مقایسه بین بنیان های عقلانی خوشبختی سعادت گرایانه و مفهوم نیروانای بودایی پرداخته می شود. زمینه عقلانی متزلزلی که حسابداری بر آن بنا شده است با مغایرت آن با ماهیت بنیادین واقعیت طبق توصیف چهار خصیصه دارما، که توصیفگر حقایق محوری فلسفه بودایی است، نشان داده می شود. نقد حسابداری با هفت موضوع حقیقت، زمان، دوگانگی، عین گرایی، در هم تنیدگی، اصول اخلاقی و سنجش پذیری انجام می شود. نتیجه گیری مقاله شناسایی پنداشت های فلسفی معادل است که اساس هم حسابداری انتقادی و هم آیین بودا را تشکیل می دهد، و ربط نقد بودایی را با حسابداری تایید می کند.