Planning and scheduling are closely related areas but usually the problems from these areas are solved separately using a different technology. The planning task is to generate activities to achieve some goal while the scheduling task is to allocate the known activities to available resources and time. When both tasks are included in the real-life problem then usually the planning component generates the activities in advance and the separate scheduling component allocates the activities to the resources and time [18]. As we argued in [2], such separation is not appropriate if the problem environment is more complex and if the planning decisions are strongly influenced by the scheduling decisions (like the introduction of set-up activities with by-products). Our proposal how to solve the problems on the edge of planning and scheduling is based on the integration of planning and scheduling in a single solver.
نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
مقدمه
برنامهريزي و زمان بندي دو مقوله نزديك و بسيار وابسته ميباشند ولي اغلب اوقات مسايل مربوط به اين دو مقوله به صورت جداگانه و به تكنيكهاي متفاوتي حل مي شوند. وظيفهي برنامهريزي ايجاد فعاليتها در جهت رسيدن به اهداف توليد ميباشد در حالي كه وظيفه زمان بندي اختصاص دادن فعاليت هاي ايجاد شده در برنامهريزي به زمان و منابع در دسترس ميباشد. اغلب كه اين دو مقوله درمسائل واقعي با يكديگر تركيب ميشوند، و مسئله به اين صورت حل ميشود كه ابتدا قسمت برنامهريزي سيستم فعاليتها را مشخص نموده سپس قسمت زمانبندي، زمان و منابع در دسترس را به اين فعاليتها اختصاص ميدهد.همانطور كه در قسمت(2) بحث خواهيم كرد درصورتي كه اين قبيل مسائل برنامهريزي حالت پيچيدهتري به خود بگيرند، اين دوگانگي و جدايي ميان برنامه ريزي و زمانبندي زياد مناسب نخواهد بود. در صورتي كه تصميمات برنامهريز به شدت متاثر از تصميات قسمت زمانبندي باشد( به طور مثال عفاليتهاي نصب و قطعات فرعي) پيشنهاد ميكنيم از روش ما مبتني بر حل مسائل در فصل مشترك برنامهريزي و زمانبندي استفاده نماييد.