چکیده

1. مقدمه

2. مواد و روش ها

3. بحث

4. نتیجه گیری

محدودیت ها

مشارکت نویسندگان

تأمین مالی

رضایت نامۀ آگاهانه

دسترسی به داده ها

تضاد منافع

منابع

چکیده

در این پژوهش، ارتباط بین الگوهای فرزندپروری و موفقیت تحصیلی بچه ها در جامعۀ یونان بررسی شد. اَعمال فرزندپروری  و سبک فرزندپروری ، دو موضوع در تربیت فرزندان هستند که برای ارزیابی دستاوردهای تحصیلی بچه ها در این مطالعه انتخاب شدند. 101 فرد که حداقل یک بچۀ دبستانی داشتند و مقیم یونان بودند به یک پرسشنامۀ آنلاین پاسخ دادند. در راستای یافته های پیشین، هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین فرزندپروری و دستاوردهای تحصیلی بچه های دبستانی در یونان بود. فرض اولیه این بود که هم اَعمال فرزندپروری و هم سَبک فرزندپروری، با دستاوردهای تحصیلی مرتبط هستند. بنابراین، فرضیه های اولیۀ مورد آزمایش در این پژوهش عبارتند از: (الف) الگوی فرزندپروریِ مستبدانه، ارتباط منفی با دستاوردهای تحصیلی دارد؛ (ب) سبک فرزندپروری مقتدرانه، ارتباط مثبتی با دستاوردهای تحصیلی دارد؛ (ج) مشارکت والدین در تکالیف بچه ها، بر آنها و عملکرد تحصیلی شان اثر می گذارد. نتایج، ارتباط مثبتی را بین سبک های فرزندپروری مقتدرانه و دستاوردهای تحصیلی بچه ها نشان می دهد، در حالی که سبک مستبدانه با دستاوردهای کمتر در ارتباط بود. به علاوه، نتایج نشان دادند که سبک مستبدانه به همراه اَعمال مشارکتی ، نشانۀ معنی داری برای نمره های بچه ها است. هرچه والدین از ابزار مقتدرانۀ بیشتری برای ارتباط با بچه هایشان استفاده کنند، با احتمال بیشتری به اهداف فرزندپروری خویش می رسند. با این وجود، بسیار مهم است که والدین بر فرایندهای یادگیری تمرکز داشته باشند، نه بر نتیجه.

1-1. موفقیت تحصیلی

موفقیت در تحصیل و مدرسه، یک پیشگویی کنندۀ مهم برای موقعیت اجتماعی آتی دانش آموز و شغل حرفه ای اوست (Sijtsema et al. 2014). بر اساس بیان هلمک و شرادر (2001) موفقیت در مدرسه (SA) را می توان به عنوان «دستاوردهای یادگیری شناختی» تعریف کرد که «حاصل آموزش هستند یا هدف آموزش در محیط مدرسه می باشند». مطالعات بسیاری نشان داده اند که اَعمال فرزندپروری می توانند سبب تسهیل و یا ممانعت از موفقیت تحصیلی شوند که این امر به ترتیب بستگی به این دارد که والدین استقلال را به فرزندان آموزش داده باشند یا روی آنها کنترل گری اِعمال کرده باشند (Moè et al. 2020).  علاوه بر این، تحقیقات پیشین نشان داده اند که تعدادی متغیر، مانند سبک فرزندپروری، اَعمال فرزندپروری (Love et al. 2020; Korucu et al. 2020)، و ویژگی های شخصیتی دانش آموزان (مانند تفاوت در خلق و خو (Checa and Abundis-Guitiérrez 2017)، پیش زمینه های اجتماعی-اقتصادی و گروه های اعتقادی (Zahedani et al. 2016)) بر موفقیت تحصیلی اثر دارند. هرکدام از این متغیرها اثر مهمی بر پیشرفت تحصیلی دارند.

1-2. نقش جنسیت

پژوهش های گوناگونی نشان داده اند که عملکرد دختران در موفقیت تحصیلی بهتر از پسران است (Duckworth and Seligman 2006; Voyer and Voyer 2014). با اینکه دلیل تفاوت های جنسیتی در پیشرفت تحصیلی هنوز معلوم نیست،  نویسندگان زیادی مدارک نظری در این مورد ارائه داده اند. هیکز و همکاران (2008) بیان نمودند که تعیین کننده های ژنتیکی و بیولوژیکی در تفاوت های جنسیتی نقش دارند، در حالی که اسپینات و همکاران (2014) تفاوت در توانایی ها و قدرت های رقابتی را مسئول تفاوت بین دانش آموزان مؤنث و مذکر دانستند. فرودنتالر و همکاران (2008) بیان نمودند که تفاوت در ویژگی های شخصیتی در تجارب اجتماعی، و تفاوت در سبک یادگیری نیز توضیح ممکن دیگری برای این موضوع هستند.