چکیده
زمانی که تغییرات دیجیتالی با ایجاد تقاضا برای محصولات دیجیتالی جدید، فرایندها، و فناوری ها افزایش می یابند، ایجاد اتفاق نظر در میان تمام عوامل درگیر در استراتژی های نوآوری دیجیتالی شرکت ضروری است. مالکان تا حد زیادی بر اهداف و طراحی شرکت تاثیر می گذارند: آنها گروهی هستند که مدیریت عالی باید به آن توجه ویژه ای کند. درک اینکه کدام جنبه های فردی مالکان بر فرایندهای نوآوری دیجیتالی تاثیر می گذارد، بسیار مهم است. با این حال، تحقیقات مربوط به تاثیر ویژگی های مالکان بر نوآوری دیجیتالی نادر هستند. این مقاله بیش از 550 شرکت دارنده اختراع درگیر در نوآوری دیجیتالی را تحلیل می کند تا این شکاف را پر کند. این تحقیق رابطه بین ویژگی های مالکان و فعالیت ثبت اختراع را ارزیابی می کند. این نتایج تاثیر معنی دار نوع جنسیت، آموزش، و وضعیت اقلیت مالکان را در نوآوری دیجیتالی نشان می دهند. یافته های این تحقیق با موافقت با درک عمیق تر پروفایل مالکان از نوآوری دیجیتالی به مدیریت عالی کمک می کنند تا دو استراتژی مشارکت موثر تر را برای عملکرد بهتر فرایند تغییرات دیجیتالی شناسایی کنند.
2. پیش زمینه نظری و فرضیه های تحقیق
2.1. نوآوری دیجیتالی و صنعت 4.0
نوآوری دیجیتالی به صورت ایجاد (و تغییر بعدی در) عرضه های بازار، فرایندهای کسب و کار، یا مدل هایی درک می شود که نتیجه ای از کاربرد فناوری دیجیتالی هستند (نامبیسان و همکاران، 2017)، که یک مولفه اساسی تغییرات دیجیتالی است که توسط تغییرات دیجیتالی کلی اقتصاد یا جامعه مشخص شده است: نوآوری دیجیتالی با معرفی یا بهبود محصولات و خدمات براساس فناوری های دیجیتالی، موتور تغییر است (وگا و چیاسون، 2019؛ گلینکینا و همکاران، 2020). همچنین نوآوری دیجیتالی نقش اساسی در سطح شرکت دارد. آبرل و همکاران (2016) نشان می دهند که چگونه یک شرکت می تواند نقش منفعل یا فعال در تغییرات دیجیتالی داشته باشد و اینکه چگونه توانایی ایجاد راه حل های نوآورانه ضروری می شود. به همین ترتیب، جعفری-صادقی و همکاران (2021) سه جنبه از تغییرات دیجیتالی را در سطح شرکت متمایز می کنند: آمادگی، بررسی فناوری دیجیتالی (بعنوان مثال، تحقیق و توسعه)، و بهره برداری از فناوری دیجیتالی (بعنوان مثال، ثبت اختراع ها و علائم تجاری). نویسندگان یک رابطه مثبت بین درخواست های ثبت اختراع، کارآفرینی فناوری، و گسترش بازار فنی پیدا کردند. علاوه بر ارتباط مستقیم بین تغییرات دیجیتالی و نوآوری دیجیتالی (یعنی نوآوری دیجیتالی یک مولفه از تغییرات دیجیتالی است)، یک ارتباط غیرمستقیم نیز وجود دارد. نوآوری دیجیتالی به صورت قابلیت های ضروری برای هدایت یک تغییر موفق مفهوم سازی شده است. بنابراین، سازمان ها با تجربه فرایندهای نوآوری مهارت هایی را برای بهبود محصولات و فرایندهای دیجیتالی خودشان و در نهایت عملکرد خودشان بدست می آورند (سلاندر و همکاران، 2013؛ لائورنزا و همکاران، 2018).
به ویژه چالش نوآوری دیجیتالی برای شرکت های تولید کننده (آبرل و همکاران، 2016)، که متعهد به یکپارچگی فناوری های دیجیتالی با محصولات و فرایندهای فیزیکی با توجه به پارادایم صنعت 4.0 هستند، مهم است (جوهانسن و همکاران، 2021). شرکت های تولید کننده در مقیاس بزرگ و کوچک و متوسط برای اتخاذ پارادایم صنعت 4.0 و بهره برداری از مزایای آن، یک مسیر نوآوری دیجیتالی پیچیده را در پیش می گیرند (الیا و همکاران، 2021؛ دل گوییدیس و همکاران، 2021).
