چکیده
طرح انرژی تجدیدپذیر که در سال 2013 تصویب شد و قراردادهای تأسیسات تولید برق مطلوب که روی منابع انرژی تجدیدپذیر (RES) متمرکز هستند، فرآیند ساخت و مرتبط سازی این تأسیسات با شرکت فدرال گرید در روسیه افزایش پیدا کرده است. در دوره 2013-2015 ، 93 پروژه انرژی خورشیدی، بادی و انرژی آبی (برقابی) بر اساس مناقصه رقابتی در این کشور با هدف پشتیبانی متعاقب، انتخاب شدند. علیرغم برخی مشکلات فنی و سازمانی و تأخیر زمانی تعدادی از پروژه های RES، در دوره 2014-2015 پنج مورد از تأسیسات تولید برق خورشیدی با ظرفیت کلی 50 MW دایر شدند – یکی از این تأسیسات، نیروگاه استان اورنبورگ با ظرفیت 30 MW است. با اینحال نسبت کمی از این پروژه ها موفقیت آمیز هستند و حدود 30 درصد از کل پروژه های اعلام شده را تشکیل می دهند. هدف مقاله حاضر این است که تجربه پیاده سازی پروژه های انرژی تجدیدپذیر را مورد تحلیل قرار دهد که در یک رقابت انتخاب شدند و حق جبران جزئی (کمک هزینه حمایتی) برای هزینه های ساخت و راه اندازی تأسیسات تولید RES در حوزه بازار عمده فروشی انرژی برق را بدست آوردند. زمینه اطلاعاتی برای این مطالعه شامل گزارشات شرکتی از ترویج دهندگان پروژه، مواد تحلیلی و اطلاعاتی از شورای بازار انجمن NP ، و اسناد قانونی برای توسعه انرژی تجدیدپذیر می باشد. مبنای روش شناختی این مطالعه، نظریه ای از منحنی های یادگیری است که فرض میکند صرفه جویی در هزینه های تولید محصولات فرا-فن به نرخ رشد تولید (صرفه جویی به مقیاس) و کسب تجربه تولید (یادگیری بصورت عملی) بستگی دارد. ما در این مطالعه عواملی را شناسایی کرده ایم که تأثیرات مثبت و منفی بر روی پیاده سازی پروژه های RES دارند. ما بهبود ابزارهای سنجش پیشرفت (پیش بردن) در توسعه انرژی تجدیدپذیر در روسیه را در تطابق با شرایط اجتماعی-اقتصادی فعلی پیشنهاد کرده ایم.
مکانیزم های حمایت دولت از توسعه انرژی تجدیدپذیر در روسیه
پروژه های «استراتژی انرژی روسیه تا سال 2030» و «استراتژی انرژی روسیه تا سال 2035»، توسعه فعال و معرفی تکنولوژی های انرژی تجدیدپذیر را فراهم می سازند. با اینحال علیرغم بیان شدن اهداف توسعه انرژی تجدیدپذیر در تعدادی از اسناد قانونی اصلی، تا همین اواخر کشور هیچ مکانیزم سازمانی و اقتصادی واقعی برای پشتیبانی از این صنعت و بخش های مهندسی قدرت (برق) مرتبط با آن نداشت. پویایی های معینی از رشد تکنولوژی های RES فقط در حوزه های تأمین برق خودکفا مشاهده شد در حالیکه تصور میشد یک ارتباط شبکه ای از تأسیسات RES ناامیدکننده است [4].
در سال 2011 طبق پیشنهادات اصلاحی ارائه شده برای قانون فدرال FZ-35، طرح پایه انرژی تجدیدپذیر (از طریق یک سربار نرخ خاص برای الکتریسیته تولید شده توسط منابع انرژی تجدیدپذیر) تغییر داده شد تا از طریق یک بازار ظرفیت (بار الکتریکی ظرفیت) مورد حمایت قرار گیرند. این رویکرد به آسانی به معماری بازار عمده فروشی برق (شبیه یک توافقنامه تأمین برق) اضافه میشود و هماهنگ سازی کامل نرخ رشد انرژی تجدیدپذیر با شاخص های هدف توصیف شده در دستورالعمل های پایه سیاست دولتی در زمینه کارایی انرژی و جلوگیری از بحران های مازاد برق نسبت به ظرفیت انتقال، را ممکن می سازد. حکم دولتی شماره 449 با عنوان «درباره مکانیزم ترویج استفاده از انرژی تجدیدپذیر در بازار عمده فروشی انرژی الکتریکی» که ماه مه 2013 اجرا شد طرح های خاص حمایت از RES را توصیف کرده است و طبق گفته متخصصان بین المللی، گام مهمی بسوی ایجاد یک چارچوب مقررانی به منظور ترویج ایجاد انرژی پاک در روسیه بود [5]. مسائل مرتبط از قبیل نرخ های رشد مختص به انرژی تجدیدپذیر (جدول 1) و اهدافی برای یک شاخص بومی سازی تولید برای تحقق «کسب حمایت» (جدول 2)، در حکم اجرایی دولت فدراسیون روسیه با شماره 861-r در 29 مه 2013 مورد تأکید قرار گرفته اند.
تحلیل یک مکانیزم ترویج در انرژی تجدیدپذیر بر یک اساس بار الکتریکی ظرفیت
طبق داده های رسمی مدیر سیستم تجاری بازار انرژی عمده فروشی «سیستم انرژی یکپارچه OAO»، پروژه های تأسیسات RES در حال ساخت و دایر، بر یک اساس رقابتی [طبق نتایج مناقصات 2013-2016]، فقط 114 پروژه تولید خورشیدی و بادی برای حمایت های متعاقب انتخاب شدند که ظرفیت هیچ یک از آنها کمتر از 5 MW و ظرفیت کلی آنها کمتر از 2.081 GW نبود؛ همچنین پنج پروژه انرژی آبی کوچک با ظرفیت کلی 70 MW انتخاب شد (اشکال 1 و 2).
