چکیده

1. مقدمه

2. روش تحقیق

3. مفهوم دوستدار محیط بودن روسازی آسفالت

4.نتیجه گیری و خلاصه

منابع

چکیده

ارزیابی شده است که بیش از 90 درصد از 5.2 میلیون کیلومتر از جاده هاو بزرگراه های آسفالت اروپا دارای پوشش سطحی آسفالت می باشند. همچنین، حدود 44 درصد از کالاها در کشورهای عضو اتحادیه اروپا از طریق جاده ها جابجا می شوند و حفظ وضعیت جاده ها برای انجام ترانزیت عامل بسیار مهمی برای اقتصاد می باشد.

ساخت جاده های جدید دارای کاربردهای متعددی برای محیط زیست از جمله مصرف حجم عمده ای از مواد و انرژی است. همچنین، قیمت نفت خام که منبع اصلی قیر است در سالهای اخیر افزایش قابل توجهی داشته است (بخصوص در سالهای 2001 تا 2008). این عامل منجر به افزایش قیمت نهایی ترکیبات آسفالت شده است.

برای افزایش اقدامات پایدار و مقابله با افزایش قیمت، سنجش هایی با اعتبار کامل باید انجام شود. توسعه مواد و فناوریهای جدید برای ادغام مواد سبزتر، مواد بازیافتی و مواد ضایعات در چرخه تولید آسفالت راه حلی است که ثبات و مقرون به صرفه بودن صنعت روسازی آسفالت را افزایش می دهد.

مفهوم اصلی ارائه شده در این تحقیق، استفاده از روسازی جدید زیستی است که از طریق جایگزینی نسبی مواد سبزتر با ترکیبات آسفالت طراحی و همچنین آسفالت اصلاح شده (RAP)، ضایعات ساختمانی و خرابی ها (C&DW)، لیگنین (محصولات پسماندی فرآیند دوم تولید بیواناتول) و روغن حاصل از الیاف های زیستی تولید می شوند. در این تحقیق درباره یک مفهوم جدید برای ساختارهای آسفالت با ویژگی های زیست پذیری محیطی بحث شده است که دارای عملکرد بلند مدت در مقایسه با یازه های روسازی قدیمی می باشند.

دو مولفه اصلی در ترکیبات آسفالت – قیر معدنی و مواد متراکم-مورد تاکید قرار گرفته اند. در ارتباط با قیرهای معدنی، دو روش برای "سبز کردن" حجم مواد الیافیمورد بررسی قرار گرفته اند. در روش اول، قیرهای معدنی زیست محیطی مورد بررسی می گیرند که بخشی از الیاف های پتروشیمی هستند که جایگزین محصولات زیست محور می شوند. در روش دوم نیز از ضایعات صنعتی خاص برای جایگزینی پلیمر حاصل از نفت خام در قیرهای اصلاح شده استفاده می شود.در ارتباط با موارد متراکم نیز دو روش مختلف مورد بررسی قرار گرفته اند که عبارتند از : استفاده از روسازی پر تردد (EAP) در ترکیب آسفالت داغ بدلیل اضافه کردن مواد زیستی که در دماهای پایین تر جوابگو می باشد و استفاده از مواد ضایعات ساختمانی و خرابه ای (C&DW). ترکیب بهینه C&DW به عنوان مواد خام با استفاده از یک فرآیند منتخب برای تجزیه C&DW جهت افزایش کیفیت نهایی مواد بازیافتی انجام می شود.

با در نظر گرفتن ساختار نهایی جاده ها، ابتکارات اصلی به شکل زیر خلاصه می شوند: A- در مقاطع سطحی که مقدمه ای بر معرفی مواد اصلاح شده قیر سبز است و این قیر جدید از تولید بیو اتانول حاصل از ضایعات به عنوان جایگزینی برای مواد افزودنی قدیمی مورد استفاده برای اصلاح پلیمری بدست می آید B- در مواد الیافی و پایه، مواد زیستی امکان ترکیب درصد بیشتری از آسفالت اصلاح شده را فراهم می آورند و C- لایه های پایین تر (زیر لایه ها و لایه های سطح پایین تر) عمدتا متشکل از مواد بدست آمده از ضایعات ساختمانی و تخریبی می باشند.

در این تحقیق، روش سیستماتیک انتخاب ترکیب مناسب این مواد اصلی برای روسازی در طراحی ترکیبات آسفالت با توجه به آزمایشات کتابخانه ای تا کاربردهای واقعی توصیف شده است. این روش توسط یک کنسرسیوم متشکل از شرکای FP7 با حمایت مالی پروژه Asphalt Pavements for a Sustainable Environment (APSE) توسعه یافته است.

روش تحقیق

مفهوم اصلی ارائه شده در این تحقیق، استفاده از روسازی جدید زیستی است که از طریق جایگزینی نسبی مواد سبزتر با ترکیبات آسفالت طراحی و همچنین آسفالت اصلاح شده (RAP)، ضایعات ساختمانی و خرابی ها (C&DW)، لیگنین (محصولات پسماندی فرآیند دوم تولید بیواناتول) و روغن حاصل از الیاف های زیستی تولید می شوند. در این تحقیق درباره یک مفهوم جدید برای ساختارهای آسفالت با ویژگی های زیست پذیری محیطی بحث شده است که دارای عملکرد بلند مدت در مقایسه با یازه های روسازی قدیمی می باشند.

دو مولفه اصلی در ترکیبات آسفالت – قیر معدنی و مواد متراکم-مورد تاکید قرار گرفته اند. در ارتباط با قیرهای معدنی، دو روش برای "سبز کردن" حجم مواد الیافیمورد بررسی قرار گرفته اند. در روش اول، قیرهای معدنی زیست محیطی مورد بررسی می گیرند که بخشی از الیاف های پتروشیمی هستند که جایگزین محصولات زیست محور می شوند. در روش دوم نیز از ضایعات صنعتی خاص برای جایگزینی پلیمر حاصل از نفت خام در قیرهای اصلاح شده استفاده می شود.در ارتباط با موارد متراکم نیز دو روش مختلف مورد بررسی قرار گرفته اند که عبارتند از : استفاده از روسازی پر تردد EAP) در ترکیب آسفالت داغ بدلیل اضافه کردن مواد زیستی که در دماهای پایین تر جوابگو می باشد و استفاده از مواد ضایعات ساختمانی و خرابه ایC&D، ترکیب بهینه C&DW به عنوان مواد خام با استفاده از یک فرآیند منتخب برای تجزیه C&DW جهت افزایش کیفیت نهایی مواد بازیافتی انجام می شود.

در این تحقیق، روش سیستماتیک انتخاب ترکیب مناسب این مواد اصلی برای روسازی در طراحی ترکیبات آسفالت با توجه به آزمایشات کتابخانه ای تا کاربردهای واقعی توصیف شده است. این روش توسط یک کنسرسیوم متشکل از شرکای FP7 با حمایت مالی پروژه Asphalt Pavements for a Sustainable Environment (APSE) توسعه یافته است.