ترجمه مقاله نقش ضروری ارتباطات 6G با چشم انداز صنعت 4.0
- مبلغ: ۸۶,۰۰۰ تومان
ترجمه مقاله پایداری توسعه شهری، تعدیل ساختار صنعتی و کارایی کاربری زمین
- مبلغ: ۹۱,۰۰۰ تومان
نگرانی های محیطی حاصل از تجزیه زیاد شن منجر به محدودیت هایی در مورد استخراج شن در هند شده است و تاثیرات اقتصادی مستقیم بر ساخت سیمان مشاهده شده است. یکی از جایگزین های مناسب و دوستدار محیط برای شن باید یافت شود که بتواند نیازهای عظیم صنعت ساختمان را تامین کند. همزمان، ضایعات پلاستیک در هند در موارد معدود بازیابی می شوند و بیش از 40% برای پر کردن اراضی استفاده می شوند. منهدم کردن این مواد که با سرعت بسیار پایین تجزیه می شوند بدین معناست که ماندگاری بلند مدت این موارد در مخیط زیست یکی از نگرانی های مهم است.
برای بررسی دو مسئله، پیشنهاد شده است تا ضایعات پلاستیک پردازش شوند تا جایگزین نسبی برای شن های ریز در ترکیب جدیدی برای سیمان های ساختمانی ایجاد شود. در این تحقیق، 11 ترکیب جدید سیمان ارزیابی شده است تا پنج ترکیب پلاستیک مورد بررسی قرار بگیرند.
نتایج نشان می دهند که جایگزینی 10 درصدی شن با پلاستیک بازیافتی یکی از گرینه های کاربردی است که دارای پتانسیل صرفه جویی 820 میلیون تن شن در هر سال است. با طراحی مناسب ترکیب، عملکرد سیمان دارای مواد ضایعات پلاستیک می تواند حفظ شود. این کار اولیه از طریق سرمایه گذاری کنسول بریتانیا تحت برنامه UKIERI (فعالیت تحقیق و آموزش موسسه بریتانیایی هند) برای توسعه سیمان های ساختمانی با کمک ضایعات پلاستیک به عنوان ماده ای جایگزین برای شن انجام شده است.
پلاستیک به عنوان جایگزینی برای شن در سیمان
تحقیق اولیه در مورد تاثیرات جایگزین مواد پلاستیک بر مقاومت فشردگی سیمان توسط المناصر و دالال (5) انجام شد که در آن به بررسی تاثیر افزایش نسبت ذرات ضایعات پلاستیک بر مقاومت کششی برای سه نسبت پیوند آب پرداختند. بیان شده است که مقاومت فشردگی همراه با افزایش مقدار مواد پلاستیک کاهش می یابد. این کاهش در مقاومت به وجود پیوند ضعیف بین پلاستیک و خمیر سیمان کمک می کند (شکل 1). توانایی کشش پلاستیک بیشتر از تقسیم بندی آن در مدت آزمایشات فشردگی سیمان است.
سایکیا و بریتو (6) ترکیبات سیمان دارای سه گروه ذرات با شکل ها و اندازه های مختلف را بررسی کردند که عبارتند از 1- ذرات بزرگ ( طول 10 تا 20 میلی متر) 2- ذرات پوشش دار ریز (طول 2 تا 5 میلی متر) 3- ذرات سنگ شکل استوانه ای (طول 3 میلی متر). هر کدام از این ذرات در بازه نسبت های مختلف مورد آزمایش قرار می گیرند که در بازه 0 تا 15 درصد شن می باشند. مشخص شده است که هر چه نسبت جایگزینی بیشتر باشد، مقاومت فشردگی سیمان کمتر خواهد بود و این عامل به عدم وجود واکنش بین ذرات PET و خمیر سیمان کمک می کند (شکل 1). در این تحقیق نتیجه گیری شده است که منطقه انتقال سطحی در سیمان دارای ذرات PET ضعیف تر از منطقه سیمان استاندارد است.
آلبانو و همکارانش (7) از ذرات PET دارای شکل های نامنظم با اندازه های 2.6 میلی متر و 11.4 میلی متر با میزان جایگزینی 10 و 20 درصد با دو نسبت مختلف w/c (0.50 و 0.60) استفاده کردند. بیان شد که مقاومت کششی با افزایش نسبت پلاستیک کاهش می یابد که این مطلب دلالت بر این دارد که ذرات پلاستیک در ساختارهای داخلی در مقایسه با ازکیبات دارای ذرات کوچکتر PET عملکرد بهتری دارند که در شکل 1 نیز تشریح شده است. شکل گیری سوراخ و حفره مشاهده می شود که با کارایی در ارتباط است و بر تراکم سیمان تاثیر می گذارد.