Parasitology deals with the study of relationships between parasites and their biotic and abiotic environments, between parasites and their hosts, and their reactions towards each other. Parasitism is a way of life in which one species gains its livelihood at the expense of another [1–3]. Parasitic organisms range from 10 meter-long tapeworms to the enigmatic prions that appear to comprise protein, with a bewildering array in between, from prokaryotes and protists to metazoans which occupy every ecological niche imaginable [2]. In short, parasitology includes the study of microorganisms (studied as microbiology) and macroorganisms (which, logically, could and should be studied as macrobiology, as long as microbiology is used and identified as a field of study). Parasites have been used to develop models of basic biological phenomena. For example, in the 19th century, Von Beneden described meiosis, and Boveri demonstrated the continuity of chromosomes, both in parasitic nematodes. In the 20th century, refined techniques in physics and chemistry applied to parasites added to our understanding of basic biological principles and mechanisms. For example, Keilin discovered cytochrome and electron transport systems during his investigations of parasitic worms and insects [3].
Conclusion
Medical and veterinary students need to be trained to maintain the use and dissemination of parasitology during practice of their professions, and to sustain the manpower needs in these fields. It is necessary that medical and veterinary institutions in the USA reconsider their stance on the place of parasitology in their respective curriculums – to upgrade parasitology to the status of a separate subject area from microbiology, or to be named jointly as the department of microbiology and parasitology, as is the case at Georgia Veterinary School (GA, USA).
انگل شناسی به بررسی روابط بین انگلها و محیطهای زیوه ای و نازیوه ای شان، بین انگلها و میزبانانشان و واکنش انگلها نسبت به همدیگر میپردازد. انگلی بودن، یک شیوه ی زندگی است که در آن یک گونه، زندگی خود را به قیمت قربانی کردن دیگری بدست می آورد. ارگانیسمهای انگلی از کرم های یکتای به طول 10 متر گرفته تا پریون های مبهمی هستند که به نظر میرسد از پروتئین تشکیل شوند، با طیفی گیج کننده در بین آنها، از پروکریوتها و تک یاخته های آغازی گرفته تا پریاخته ها که جایگاه بوم شناختی قابل تصوری را اشغال مینمایند. به طور مختصر، انگل شناسی شامل بررسی میکرو ارگانیسمها (که به صورت میکروبیولوژی مطالعه میشوند) و ماکروارگانیسم ها (که به لحاظ منطقی ممکن است و باید به صورت ماکروبیولوژیکی مطالعه شوند، تا زمانیکه میکروبیولوژی بکار میرود و به عنوان یک رشته ی مطالعاتی شناخته میشود)میشود. انگلها برای توسعه ی مدلهای پدیده ی زیستی بنیادی بکار رفته اند. به عنوان مثال، در قرن نوزدهم، ون بندن، میوز یا تقسیم کاهشی را توصیف نمود و بووِری تسلسل هر دو کروموزم را در کرمهای انگلی نشان داد. در قرن بیستم، تکنیکهای اصلاح شده ی بکار رفته در فیزیک و شیمی، شناخت ما از اصول و مکانیسمهای زیستی پایه را افزون نمود. به عنوان مثال، کلین، سیستمهای انتقال سیتوکروم و الکترون را در طول بررسیهای خود از کرمهای انگلی و حشرات کشف کرد.
نتیجه گیری
لازم است دانشجویان پزشکی و دامپزشکی برای حفظ استفاده و انتشار انگل شناسی در طول تمرین حرفه های خود آموزش ببینند و نیازهای نیروی انسانی را در این رشته ها حفظ نمایند. ضروری است موسسات پزشکی و دامپزشکی در ایالات متحده در مورد وضعیت خود در جایگاه انگل شناسی در برنامه های آموزشی مربوطه ی خود تجدید نظر کنند- برای پیشرفت انگل شناسی به جایگاهی که یک حیطه ی موضوعی مجزا از میکروبیولوژی باشد یا متفقا به صورت دیپارتمان میکروبیولوژی و انگل شناسی نامگذاری شود، همانند مدرسه ی دامپزشکی جرجیا.
