ترجمه مقاله اثر دارونما بر لرزش در حال استراحت در بیماری پارکینسون - نشریه الزویر

قیمت خرید این محصول

۳۵,۰۰۰ تومان

دانلود رایگان نمونه دانلود مقاله انگلیسی

عنوان فارسی

اثر دارونما بر لرزش در حال استراحت در بیماری پارکینسون: یک مطالعه الکتروفیزیولوژیکی

عنوان انگلیسی

The placebo effect on resting tremor in Parkinson's disease: an electrophysiological study

صفحات مقاله فارسی

15

صفحات مقاله انگلیسی

7

سال انتشار

2018

رفرنس

دارای رفرنس در داخل متن و انتهای مقاله

نشریه

الزویر - Elsevier

فرمت مقاله انگلیسی

PDF

فرمت ترجمه مقاله

ورد تایپ شده و pdf

نوع مقاله

ISI

نوع نگارش

مقالات پژوهشی (تحقیقاتی)

نوع ارائه مقاله

ژورنال

پایگاه

اسکوپوس

ایمپکت فاکتور(IF) مجله

4.348 در سال 2018

شاخص H_index مجله

84 در سال 2019

شاخص SJR مجله

1.639 در سال 2018

شناسه ISSN مجله

1353-8020

شاخص Q یا Quartile (چارک)

Q1 در سال 2018

کد محصول

10057

وضعیت ترجمه عناوین تصاویر و جداول

ترجمه شده است ✓

وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر و جداول

ترجمه شده است ✓

وضعیت ترجمه منابع داخل متن

به صورت عدد درج شده است ✓

بیس

نیست ☓

مدل مفهومی

ندارد ☓

پرسشنامه

ندارد ☓

متغیر

ندارد ☓

رفرنس در ترجمه

در داخل متن و انتهای مقاله درج شده است

رشته و گرایش های مرتبط با این مقاله

روانشناسی و پزشکی، روانپزشکی و روانشناسی بالینی، مغز و اعصاب

مجله

پارکینسونیسم و اختلالات مرتبط - Parkinsonism and Related Disorders

دانشگاه

موسسه عصب شناسی، دانشگاه

کلمات کلیدی

اثر دارونما، لرزش یا رعشه در حال استراحت، بیماری پارکینسون، شتاب‌سنج، آپومورفین

کلمات کلیدی انگلیسی

Placebo effect - Resting tremor - Parkinson's disease - Accelerometer - Apomorphine

doi یا شناسه دیجیتال

https://doi.org/10.1016/j.parkreldis.2018.03.012

فهرست مطالب

چکیده
1. مقدمه
2. روش ها
2.1. افراد آزمایش
2.2. معاینه الکتروفیزیولوژیکی
2.3. طرح آزمایشی
2.4. تجزیه و تحلیل آماری
3. نتایج
4. بحث
منابع

نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی

Abstract

Introduction The aim of our study was to investigate the effect of apomorphine and placebo on resting tremor in tremor-dominant Parkinson's disease (tPD) patients.

Methods Fifteen tPD patients were enrolled. Each patient underwent two treatments on two consecutive days: on day one the patients received a subcutaneous injection of placebo, while on day two they received apomorphine. On each day, the patients underwent three electrophysiological recording sessions: T0, T1, and T2: before, 30 min, and 60 min after the treatment respectively. Electrophysiological changes in tremor amplitude were evaluated using a triaxial accelerometer.

Results Placebo was effective in improving resting tremor in all tPD patients (p = 0.009) at T1, but not at T2. Eight out of 15 tPD patients (53.3%) responded to placebo with an at least 70% reduction in tremor amplitude compared to the basal condition (responders). By contrast, seven out of 15 tPD patients (46.7%) did not show any variation in tremor amplitude after placebo administration (non-responders). Apomorphine induced a marked reduction in tremor amplitude at 30 min and 60 min in all investigated tPD patients. Of note, the decrease in tremor amplitude in placebo responders was similar to that achieved with dopaminergic stimulation induced by apomorphine.

Conclusions Our study demonstrates that placebo was very effective in reducing resting tremor in about half of patients with tPD. The decrease in tremor amplitude in placebo responders was similar to that induced by apomorphine. The cerebral mechanisms underlying the placebo effect on resting tremor need further investigations.

نمونه چکیده ترجمه متن فارسی

چکیده
مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر آپومورفین و دارونما بر لرزش در حال استراحت در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون با لرزش غالب (tPD) بود.
روش ها: پانزده بیماران tPD نامنویسی شدند. هر بیمار تحت دو درمان در دو روز متوالی قرار گرفت: در روز نخست به بیماران به صورت زیرجلدی دارونما تزریق شد در حالی که در روز دوم به آن ها آپومورفین داده شد. در هر روز، بیماران تحت سه جلسه ثبت الکتروفیزیولوژیکی قرار گرفتند: T0، T1، و T2 که به ترتیب قبل، 30 دقیقه، و 60 دقیقه پس از درمان می باشند. تغییرات الکتروفیزیولوژیکی دامنه لرزش با استفاده از یک شتاب‌سنج سه محوره مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: دارونما در بهبود لرزش در تمام بیماران tPD (0.009 = p) در T1 برخلاف T2 موثر بود. هشت نفر از 15 بیمار tPD (53.3 درصد) با کاهش حداقل 70 درصدی دامنه لرزش نسبت به شرایط پایه (واکنش دهندگان) به دارونما پاسخ دادند. در مقابل، هفت نفر از 15 بیمار tPD (46.7 درصد) هیچ تغییری را در دامنه لرزش بعد از تجویز دارونما (افراد فاقد واکنش) نشان ندادند. آپومورفین موجب کاهش قابل توجهی در دامنه لرزش در ظرف 30 و 60 دقیقه در تمام بیماران tPD مورد بررسی گردید. البته، کاهش دامنه لرزش در واکنش دهندگان به دارونما مشابه کاهش حاصل از تحریک دوپامینرژیک ناشی از آپومورفین بود.
نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که دارونما در کاهش لرزش در حال استراحت حدوداً نیمی از بیماران مبتلا به tPD بسیار موثر می باشد. کاهش دامنه لرزش در واکنش دهندگان به دارونما مشابه کهش حاصل از آپومورفین بود. درک مکانیزم های مغزی زیربنایی اثر دارونما بر لرزش در حال استراحت مستلزم تحقیقات بیشتری است.

برچسب‌ها: دانلود رایگان مقالات انگلیسی روانشناسی، دانلود رایگان مقالات انگلیسی پزشکی