ترجمه مقاله نقش ضروری ارتباطات 6G با چشم انداز صنعت 4.0
- مبلغ: ۸۶,۰۰۰ تومان
ترجمه مقاله پایداری توسعه شهری، تعدیل ساختار صنعتی و کارایی کاربری زمین
- مبلغ: ۹۱,۰۰۰ تومان
روش ها
حیوانات
روش تجربی
قرار گرفتن والدین در معرض مرفین
پروتکل جفت گیری
آزمایش پلیت(ظرف-صفحه) داغ
آزمایش پیچ خوردگی(پیچش)
آزمایش فرمالین
ضبط واحد منفرد خارج سلولی
مجموعه(جمع آوری) بافت مغز
PCRدر زمان واقعی
تکنیک وسترن بلات
تحلیل آماری
نتایج
تزریق مورفین پدری قبل از جفت گیری مرگ و میر نوزادان را افزایش داد
نالوکسن علائم خروجی را در نر ها و همچنین ماده های دارای اعتیاد به مورفین افزایش داد
گرگرفتگی و دردهای احشایی در فرزندان والدین دارای اعتیاد به مورفین کاهش یافت
تزریق مورفین والدین قبل از جفت گیری پیام دردزای القا شده توسط فرمالین را کاهش داد
فرزندان اشتقاق یافته از گروه وابسته به مورفین افزایش معنی داری را در حساسیت به اثرات ضد درد مورفین در آزمایش فرمالین نشان دادند
قرار گرفتن والدین در معرض مورفین قبل از جفت گیری فعالیت نورونی همزمان در هسته ی اکومبنس و قشر جلویی مغز را در فرزندان کاهش داد
سطوح mRNAگیرنده های مخدر در نواحی هسته ی اکومبنس و قشر جلویی مغز والدین دارای اعتیاد به مورفین تغییر کرد
گیرنده های مخدر Mu، CREB وفسفریلاسیون ERK1 / 2 در هسته ی اکومبنس و قشر جلویی مغز فرزندان والدین در معرض مورفین افزایش میابد
بحث
نتیجه گیری
To investigate the effect of parental drug abuse on children, nociception, electrophysiological alteration, mRNA expression of opioid receptors, and expression of certain intracellular proteins in offspring of morphine-abstinent rats were studied. Adult male and female animals received water-soluble morphine for 21 days. Ten days after the last morphine administration, animals were placed for mating in 4 groups as follows: healthy (drug naive) female and male, morphine-abstinent female and healthy male, morphine-abstinent male and healthy female, morphine-abstinent male and morphine-abstinent female. Their adult male offspring were tested for nociception, neuronal discharge in nucleus accumbens (NAC) and prefrontal cortex (PFC). Our results showed that nociception in male offspring of all morphine-abstinent parent(s) groups was significantly reduced, compared with the control group. In the offspring of morphine-abstinent parent(s) groups, sensitivity to the antinociceptive effect of morphine was enhanced in chronic as well as in acute phases of the formalin test. Neuronal electrical activity reduced in the offspring of the morphine-exposed parent(s) in NAC as well as PFC regions. Moreover, our findings show that opioid receptors' expressions (µ, κ, and δ) increased in NAC of the litter of morphine-abstinent parent(s), compared with the control group. In addition, the expression of κ receptors was remarkably increased in the PFC in morphine-abstinent parent group, relative to the control group. The phosphorylated levels of extracellular regulated kinase 1/2 and cyclic adenosine monophosphate responsive element binding protein were significantly higher in the offspring of the morphine-abstinent parent(s) than the control group in the NAC. Our results indicated that endogenous opioid is altered in offspring of the morphine-exposed parent(s) and that heritage has a major role.
Conclusions
Our study shows that opiate exposure decreased thermal and visceral pain sensitivities in offspring of morphine-exposed parents. Also, injection of noneffective dose of morphine into these offspring in the formalin test showed a reduction in pain sensitivity. Expression of opioid receptor mRNA was increased in the NAC rather than PFC, which suggests NAC is more sensitive to morphine addiction. Moreover, NAC opioid receptors regulated CREB and ERK1/2 phosphorylation in offspring of the morphine-abstinent parent(s). Neuronal simultaneous firing rates were reduced in the litter of morphine-abstinent parent(s). Consistent with this study and previous reports, these alterations may have longterm consequences in the next progeny. Current data confirm the possibility of endogenous opioid analgesia alternation and the role of heritage in rats with morphine exposed-parent(s).
جهت بررسی تاثیر مواد مخدر والدین بر فرزندان، غربالگری(واکنش دردزا)، تغییرات الکتروفیزیولوژیکی، بیان mRNA ی گیرنده های مخدر و بیان برخی پروتئین های خاص درون سلولی در فرزندان رت های دارای اعتیاد به مورفین مورد مطالعه قرار گرفتند. حیوانات نر و ماده به مدت 21 روز مورفین محلول در آب دریافت کردند. 10 روز بعد از آخرین تزریق مورفین ، حیوانات به منظور جفت گیری در 4 گروه به شرح زیر قرار داده شدند: نر و ماده سالم( بدون مصرف دارو- دارونما) ، ماده دارای اعتیاد به مورفین و نر سالم ، نر دارای اعتیاد به مورفین و ماده سالم ، نر و ماده هردو دارای اعتیاد به مورفین. فرزندان نر بالغ برای غربالگری(واکنش دردزا)، تخلیه ی عصبی هسته ی اکومبنس( بخشی از لیمبیک) و قشر جلوی مغز مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج ما نشان می دهد که غربالگری در فرزندان نر همه ی گروه های والدین دارای اعتیاد به مورفین به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته است. در فرزندان گروه هایی با والدین دارای اعتیاد به مورفین ، حساسیت به اثرات ضد درد مورفین در فازهای مزمن و نیز بحرانی(حاد) آزمایش فرمالین افزایش یافته است. فعالیت الکتریکی عصبی در فرزندان والدینی که نواحی هسته ی اکومبنس و بخش جلوی مغز آن ها در معرض مورفین قرار گرفت، کاهش یافت. علاوه بر این یافته های ما نشان می دهد که بیان گیرنده های مخدر(µ،K و δ) در هسته ی اکومبنس والدین دارای اعتیاد به مورفین در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. علاوه بر این بیان گیرنده های K به طور قابل ملاحظه ای در قشر جلوی مغز گروه والدین دارای اعتیاد به مورفین نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است. سطوح فسفریله ی کیناز 2/1 خارج سلولی و پروتئین متصل شونده به عنصر پاسخ دهنده (واکنشی)آدنوزین مونوفسفات حلقوی به طور معنی داری در فرزندان والدین دارای اعتیاد به مورفین نسبت به گروه کنترل در هسته ی اکومبنس بالاتر بود. نتایج ما نشان داد که مواد مخدر درون زاد( آزاد شده در درون) در فرزندان والدین دارای اعتیاد به مورفین تغییر کرده است و آن که وراثت نقش اصلی دارد.
نتیجه گیری
مطالعه ی ما نشان می دهد که قرار گیری در معرض مخدر ، حساسیت به دردهای احشایی و حرارتی را در فرزندان والدین دارای اعتیاد به مورفین کاهش می دهد. همچنین تزریق دوز بی اثر مورفین به این فرزندان در آزمایش فرمالین میزان حساسیت به درد را کاهش داد. بیان mRNA ی گیرنده ی مخدر در هسته ی اکومبنس نسبت به قشر جلوی مغز کاهش یافت که نشان می دهد هسته ی اکومبنس نسبت به اعتیاد به مورفین حساس تر است. علاوه بر این گیرنده های مخدر هسته ی اکومبنس فسفریلاسیون ERK1/2و CREB را در فرزندان والدین معتاد به مورفین تنظیم می کنند. مطابق با این مطالعه و مطالعات پیشین این تغییرات ممکن است نتایج(عواقب) طولانی مدتی(بلند مدت) در نسل بعد داشته باشند. داده های حاضر امکان تغییرات موضعی گیرنده های درون زا و نقش وراثت را در رت هایی با والدین قرار گرفته در معرض مورفین(دارای اعتیاد) تایید می کند.