ترجمه مقاله اثر اختلال در اسکیزوفرنی 1 بر سیستم دوپامینرژیک - نشریه NATURE

قیمت خرید این محصول

۲۹,۰۰۰ تومان

دانلود مقاله انگلیسی

عنوان فارسی

اثر اختلال در اسکیزوفرنی 1 (DISC1) بر سیستم دوپامینرژیک: یک مقاله مروری سیستماتیکی

عنوان انگلیسی

The impact of Disrupted-in-Schizophrenia 1 (DISC1) on the dopaminergic system: a systematic review

صفحات مقاله فارسی

15

صفحات مقاله انگلیسی

15

سال انتشار

2017

نشریه

NATURE

فرمت مقاله انگلیسی

PDF

فرمت ترجمه مقاله

ورد تایپ شده

نوع مقاله

ISI

نوع نگارش

مقاله مروری (Review Article)

پایگاه

اسکوپوس

کد محصول

F1124

وضعیت ترجمه عناوین تصاویر و جداول

ترجمه نشده است ☓

وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر و جداول

ترجمه نشده است ☓

وضعیت ترجمه منابع داخل متن

به صورت عدد درج شده است ✓

وضعیت فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه

به صورت عکس، درج شده است

رشته های مرتبط با این مقاله

پزشکی

گرایش های مرتبط با این مقاله

روانپزشکی

دانشگاه

بیمارستان Hammersmith، لندن، انگلستان

doi یا شناسه دیجیتال

http://doi.org/10.1038/tp.2016.282

ترجمه این مقاله با کیفیت متوسط انجام شده است و یک بخش کوچک ترجمه نشده است. بلافاصله پس از خرید، دکمه دانلود ظاهر خواهد شد. ترجمه به ایمیل شما نیز ارسال خواهد گردید.

۰.۰ (بدون امتیاز)

امتیاز دهید

فهرست مطالب

چکیده
مقدمه
مواد و روش ها
انتخاب مطالعات
استخراج داده ها
نتایج
مدل های DISC1
سطح TH
سطح اولیه دوپامین
انتشار القا شده ی دوپامین
گیرنده دوپامین D1
گیرنده دوپامین D2
تحرک پس از تجویز آمفتامین
بحث
محدودیت ها
مکانیسم های بالقوه برای فعالیت بیش از حد حرکتی
مکانیسم های بالقوه موجود در افزایش آزاد سازی دوپامین به آمفتامین
سطح متناقض دوپامین پایه و پتانسیل و سطح گیرنده دوپامین
استنباط
دستورالعمل های آینده
نتیجه گیری

نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی

Disrupted-in-Schizophrenia 1 (DISC1) is a gene known as a risk factor for mental illnesses possibly associated with dopamine impairments. DISC1 is a scaffold protein interacting with proteins involved in the dopamine system. Here we summarise the impact of DISC1 disruption on the dopamine system in animal models, considering its effects on presynaptic dopaminergic function (tyrosine hydroxylase levels, dopamine transporter levels, dopamine levels at baseline and after amphetamine administration) and postsynaptic dopaminergic function (dopamine D1 and D2 receptor levels, dopamine receptor-binding potential and locomotor activity after amphetamine administration). Our findings show that many but not all DISC1 models display (1) increased locomotion after amphetamine administration, (2) increased dopamine levels after amphetamine administration in the nucleus accumbens, and (3) inconsistent basal dopamine levels, dopamine receptor levels and binding potentials. There is also limited evidence for decreased tyrosine hydroxylase levels in the frontal cortex and increased dopamine transporter levels in the striatum but not nucleus accumbens, but these conclusions warrant further replication. The main dopaminergic findings are seen across different DISC1 models, providing convergent evidence that DISC1 has a role in regulating dopaminergic function. These results implicate dopaminergic dysregulation as a mechanism underlying the increased rate of schizophrenia seen in DISC1 variant carriers, and provide insights into how DISC1, and potentially DISC1-interacting proteins such as AKT and GSK-3, could be used as novel therapeutic targets for schizophrenia.

نمونه چکیده ترجمه متن فارسی

چکیده
Disrupted-in-Schizophrenia 1 (DISC1) یک ژن شناخته شده به عنوان یک عامل خطر برای بیماری های روانی است که احتمالا با اختلالات دوپامین مرتبط است. DISCl یک پروتئین داربستی است که با پروتئین های درگیر در سیستم دوپامین ارتباط دارد. در اینجا تاثير اختلال DISC7 بر سيستم دوپامين در حیوانات مدل، با توجه به تأثير آن بر عملکرد دوپامينرژيک پیش سیناپسی (سطح تیروزین هیدروکسیلاز، سطح انتقال دهنده دوپامين، سطح دوپامين در شروع و پس از مصرف آمفتامين) و عملکرد دوپامينرژيک پس سیناپسی (سطح گیرنده ی دوپامين Dl و D2، پتانسیل اتصال گیرنده دوپامین و فعالیت حرکتی پس از مصرف آمفتامین) نشان داده شده است. یافته های ما نشان می دهد که بسیاری از مدل های DISC7 (اما نه همه) باعث (1) افزایش تحرک پس از مصرف آمفتامین، (2) افزایش سطح دوپامین پس از مصرف آمفتامین در accumben هسته و (3) سطح اولیه ی ناپایدار دوپامین، سطح گیرنده دوپامین و پتانسیل اتصال می شوند. همچنین شواهد محدودی برای کاهش سطح تیروسین هیدروکسیلاز در قشر جلویی و افزایش سطح ناقل دوپامین در استریاتوم و نه accumbens هسته وجود دارد، اما این نتیجه گیری به تکرار بیشتر نیاز دارد. یافته های اصلی دوپامینرژیک در بین مدل های مختلف DISC7 دیده می شود و شواهدی وجود دارد که DISC7 نقش مهمی در تنظیم عملکرد دوپامینرژیک دارد. این نتایج نشان می دهد که اختلال دوپامینرژیک به عنوان یک مکانیسم درگیر در افزایش شیوع اسکیزوفرنی در ناقلین مختلف DISCl است و باعث درک چگونگی کاربرد DISCl و پروتئین های در تعامل با DISCl مانند AKT و GSK-3 به عنوان اهداف جدید درمانی برای اسکیزوفرنی می شود.