چکیده

1. میکروسیستین

1.1 مقدمه

1.2 شیمی

1.3 سم شناسی

1.4 بیوسنتز و ژنتیک

2. نودولارین

2.1 مقدمه

2.2 شیمی

2.3 سم شناسی

2.4. بیوسنتز و ژنتیک

3. ساکسیتوکسین

3.1 مقدمه

3.2 شیمی

3.3. سم شناسی

3.4. بیوسنتز و ژنتیک

4. سیلیندروسپرمپسین

4.1 مقدمه

4.2 شیمی

4.3. سم شناسی

4.4 بیوسنتز و ژنتیک

چکیده

سیانوباکترها یا "جلبک های سبز آبی"، همان طور که معمولا نامیده می شوند، شامل گروه متنوعی از باکتری های فتوسنتزی اکسیژنی هستند که در گستره وسیعی از محیط های آبی و خشکی زندگی کرده و تنوع مورفولوژیکی باور نکردنی را نشان می دهند. بسیاری از گونه های آبزی تولیدکننده ی سیانوباکتر قادر به تولید متابولیت های ثانویه فعال بیولوژیکی هستند که برای انسان و سایر حیوانات بسیار سمی هستند. از دیدگاه سم شناسی، سیانوتوکسین ها به چهار دسته اصلی تقسیم می شوند: نوروتوکسین ها، هپاتوتوکسین ها، سیتوتوکسین ها و درماتوکسین ها (سموم تحریک کننده). با این حال، ساختار آن ها کاملا متنوع است. طی دهه گذشته، مسیرهای بیوسنتز چهار سیانوتوکسین اصلی یعنی میکروسیستین، ندولارین، ساکسی توکسین و سلیندروسپرمپسین، از نظر ژنتیکی و بیوشیمیایی روشن شده است. این مقاله مروری، یک مرور کلی از این مسیرهای بیوسنتز را فراهم کرده و علاوه بر این به بررسی شیمی و سم شناسی این متابولیت های ثانویه قابل توجه می پردازد.