ترجمه مقاله پلاریزه شدن ماکروفاژهای M2 و بهبود زخم پوستی با سلول های بنیادی مزانشیمی - نشریه وایلی

ترجمه مقاله پلاریزه شدن ماکروفاژهای M2 و بهبود زخم پوستی با سلول های بنیادی مزانشیمی - نشریه وایلی
قیمت خرید این محصول
۳۷,۰۰۰ تومان
دانلود رایگان نمونه دانلود مقاله انگلیسی
عنوان فارسی
سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق شده از لثه انسان باعث پلاریزه شدن ماکروفاژهای M2 و بهبود زخم پوستی می شود
عنوان انگلیسی
Human Gingiva-Derived Mesenchymal Stem Cells Elicit Polarization of M2 Macrophages and Enhance Cutaneous Wound Healing
صفحات مقاله فارسی
28
صفحات مقاله انگلیسی
14
سال انتشار
2010
نشریه
وایلی - Wiley
فرمت مقاله انگلیسی
PDF
فرمت ترجمه مقاله
ورد تایپ شده
رفرنس
دارد
کد محصول
8908
وضعیت ترجمه عناوین تصاویر
ترجمه شده است
وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر
ترجمه نشده است
رشته های مرتبط با این مقاله
زیست شناسی و پزشکی
گرایش های مرتبط با این مقاله
علوم سلولی و مولکولی، پزشکی مولکولی و پوست و مو
مجله
سلول های بنیادی - STEM CELLS
دانشگاه
مرکز بیولوژی مولکولی مغز و اعصاب، دانشکده دندانپزشکی هرمان اورووب دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا
کلمات کلیدی
لثه انسان، سلول های بنیادی مزانشیمی، ماکروفاژهای M2، بهبود زخم
۰.۰ (بدون امتیاز)
امتیاز دهید
فهرست مطالب
چکیده
مقدمه
مواد و روش ها
حیوانات
سیتوکین ها و معرف ها
کشت سلولی
هم کشتی ماکروفاژ با GMSCs
فلوسایتومتری
آزمون فاگوسیتوزی
آرایه آنتی بادی سیتوکین
آزمایش فعالیت میلوپراکسیداز
تحلیل وسترن بلات
آزمایش ایمنوسوربنت مرتبط با آنزیم
تجزیه و تحلیل آماری
نتایج
GMSCs باعث تبدیل ماکروفاژها به فنوتیپ M2 می شوند
GMSCs باعث القای یک پروفایل ایمنی ضد التهابی در ماکروفاژها در هم کشتی می شوند
GMSC ها باعث تبدیل مونوسیت های THP-1 التهابی انسان به ماکروفاژهای M2 می شوند
سیتوکین ها در قطبی شدن ماکروفاژهای M2 با واسطه ی GMSC نقش دارند
درمان مبتنی بر GMSCs باعث بهبود زخم پوست در موش شد
تعامل بین GMSC ها و ماکروفاژها باعث تنظیم پاسخ التهابی موضعی در طول بهبود زخم پوست می شود
بحث
نتیجه گیری
نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی
ABSTRACT

Increasing evidence has supported the important role of mesenchymal stem cells (MSCs) in wound healing, however, the underlying mechanism remains unclear. Recently, we have isolated a unique population of MSCs from human gingiva (GMSCs) with similar stem cell-like properties, immunosuppressive, and anti-inflammatory functions as human bone marrow-derived MSCs (BMSCs). We describe here the interplay between GMSCs and macrophages and the potential relevance in skin wound healing. When cocultured with GMSCs, macrophages acquired an anti-inflammatory M2 phenotype characterized by an increased expression of mannose receptor (MR; CD206) and secretory cytokines interleukin (IL)-10 and IL-6, a suppressed production of tumor necrosis factor (TNF)-a, and decreased ability to induce Th-17 cell expansion. In vivo, we demonstrated that systemically infused GMSCs could home to the wound site in a tight spatial interaction with host macrophages, promoted them toward M2 polarization, and significantly enhanced wound repair. Mechanistically, GMSC treatment mitigated local inflammation mediated by a suppressed infiltration of inflammatory cells and production of IL-6 and TNF-a, and an increased expression of IL-10. The GMSC-induced suppression of TNF-a secretion by macrophages appears to correlate with impaired activation of NFjB p50. These findings provide first evidence that GMSCs are capable to elicit M2 polarization of macrophages, which might contribute to a marked acceleration of wound healing.

نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
چکیده
شواهد موجود در مورد نقش مهم سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) در بهبود زخم در حال افزایش هستند، با این حال مکانیسم پایه هنوز مشخص نیست. به تازگی، یک جمعیت منحصر به فرد از سلول های بنیادی مزانشیمی لثه انسان ( GMSCs) با خواص مشابه سلول های بنیادی، بازدارنده ی ایمنی و عملکرد ضدالتهابی مانند سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق شده از مغز استخوان انسان جدا شده است. در اینجا فعل و انفعال بین GMSC ها و ماکروفاژها و ارتباط بالقوه آن در بهبود زخم پوست توصیف می شود. ماکروفاژها در صورت کشت همزمان با GMSC، یک فنوتیپ ضدالتهابی M2 به دست می آوردند که از طریق افزایش بیان گیرنده مانوز (MR؛ CD206) و سیتوکین های ترشحی اینترلوکین (IL) -10 و IL-6 که سرکوب تولید فاکتور نكروز تومور (TNF)-α و کاهش توانایی القای گسترش سلول Th-17 شناخته می شوند. در شرایط In vivo، مشخص شد که GMSC های القا شده به صورت سیستمیکی می توانند به راحتی محل زخم را در تعامل مکانی-فضایی با ماکروفاژ میزبان شناسایی کرده، منجر به قطبی شدن M2 آن ها و بهبود قابل توجه زخم شوند. تیمار GMSC به طور مکانیکی موجب کاهش التهاب موضعی با سرکوب تراوش سلول های التهابی و تولید IL-6 و TNF-α و افزایش بیان IL-10 می شود. به نظر می رسد که سرکوب ترشح TNF-α ناشی از GMSC توسط ماکروفاژها با فعال شدن ناقص NFKB pSO در ارتباط است. این یافته ها به عنوان شواهد اولیه هستند که نشان می دهد که GMSC ها قادر به قطبی شدن M2 ماکروفاژها بوده که ممکن است به بهبود بسیار سریع زخم کمک کند.

بدون دیدگاه