چکیده

1.مقدمه

2. مکانیسم های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی تحمل شوری

2-1 هموستازی یون و تحمل شوری

2-2 انباشت مواد سازگار و حفاظت اسمزی

2-3 تنظیم آنتی اکسیدانی تحمل شوری

2-4 نقش پلی امین ها در تحمل شوری

2-5 نقش نیتریک اکسید در تحمل شوری:

3. تنظیم رونویسی و بیان ژن تحمل شوری

4. پاسخ های پروتئومیک و متابولیک به تنش های شوری

5. مهندسی زیستی برای بهبود مقاومت به تنش شوری

6- نتیجه گیری و مسیر های تحقیقاتی آینده

چکیده :

شوری، یک تنش غیر زنده اصلی می باشد که موجب محدود شدن رشد و بهره وری گیاهان در بسیاری از مناطق دنیا به دلیل افزایش استفاده از آب کم کیفیت برای آبیاری و شور شدن خاک می شود. سازگاری یا تحمل گیاهان به تنش شوری مستلزم صفات فیزیولوژیکی پیچیده، مسیر های متابولیک و شبکه های مولکولی و ژنی است. درک جامع شیوه پاسخ گیاهان به تنش شوری در سطوح مختلف و یک رویکرد یکپارچه ترکیب ابزار های مولکولی با فنون فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی برای توسعه واریته های مقاوم به شوری گیاهان در مناطق شور ضروری است. تحقیقات اخیر، پاسخ های سازشی مختلف را به تنش شوری در سطوح مولکولی، سلولی، متابولیکی و فیزیولوژیکی شناسایی کرده اند، و این در حالی است که مکانیسم های اصلی تحمل شوری هنوز به خوبی درک نشده است. این مقاله، مرور جامعی بر پیشرفت های تحقیقاتی مهم بر روی مکانیسم های بیو شیمیایی، فیزیولوژیکی و مولکولی تنظیم کننده سازگاری و تحمل گیاهان به تنش شوری دارد.