دانلود ترجمه مقاله مقایسه AHP فازی و AHP در مدل MCDM فضایی در برنامه ریزی کاربری زمین شهری - مجله الزویر

دانلود ترجمه مقاله مقایسه AHP فازی و AHP در مدل MCDM فضایی در برنامه ریزی کاربری زمین شهری - مجله الزویر
قیمت خرید این محصول
۴۶,۰۰۰ تومان
دانلود رایگان نمونه دانلود مقاله انگلیسی
عنوان فارسی
مقایسه AHP فازی و AHP در مدل تصمیم گیری چند معیاره فضایی جهت برنامه ریزی کاربری زمین شهری
عنوان انگلیسی
Comparison of Fuzzy-AHP and AHP in a spatial multi-criteria decision making model for urban land-use planning
صفحات مقاله فارسی
24
صفحات مقاله انگلیسی
12
سال انتشار
2015
نشریه
الزویر - Elsevier
فرمت مقاله انگلیسی
PDF
فرمت ترجمه مقاله
ورد تایپ شده
رفرنس
دارد
کد محصول
4205
وضعیت ترجمه عناوین تصاویر و جداول
ترجمه شده است
وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر و جداول
ترجمه شده است
وضعیت فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه
به صورت عکس، درج شده است
رشته های مرتبط با این مقاله
مهندسی معماری، مهندسی شهرسازی، جغرافیا و مهندسی عمران
گرایش های مرتبط با این مقاله
برنامه ریزی شهری، طراحی شهری، نقشه برداری و سیستم های اطلاعات جغرافیایی
مجله
مجله کامپیوتر، محیط زیست و سیستم های شهری
دانشگاه
دانشکده مدیریت، دانشگاه گریفیث، استرالیا
کلمات کلیدی
برنامه ریزی کاربری زمین و اراضی، تصمیم گیری چند معیاره، GIS، فرایند تحلیل سلسله مراتبی، AHP فازی، تحلیل حساسیت
فهرست مطالب
چکیده
1 مقدمه
2 مطالعه موردی: زمینه وحوزه برنامه ریزی
3 تحلیل و نتایج
1 3 تعریف و رده بندی معیارهای برازندگی زمین
1 1 3 رده بندی معیارهای برازندگی زمین
2 3 تحلیل GIS
3 3 نقشه های برازندگی زمین
4 تحلیل تطبیقی
1 4 مقایسه رده بندی معیارها
2 4 مقایسه نقشه های برازندگی
3 4 تحلیل حساسیت
4 4 مکان ها و موقعیت های اولیه ارجع برای توسعه کاربری زمین
5 بحث و نتیجه گیری
نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی
Abstract

Modern planning theories encourage approaches that consider all stakeholders with a variety of discourse values to avoid political and manipulative decisions. In the last decade, application of quantitative approaches such as multi-criteria decision making techniques in land suitability procedures has increased, which allows handling heterogeneous data. The majority of these applications mainly used decision-making techniques to rank the priority of predefined management options or planning scenarios. The presented study, however, shows how spatial decision-making can be used not only to rank the priority of options and performing scenario analysis, but also to provide insight into the spatial extent of the alternatives. This is particularly helpful in situation where political transitions in regard to urban planning policies leave local decision-makers with considerable room for discretion. To achieve this, the study compares the results of two quantitative techniques (analytical hierarchy procedure (AHP) and Fuzzy AHP) in defining the extent of land-use zones at a large scale urban planning scenario. The presented approach also adds a new dimension to the comparative analysis of applying these techniques in urban planning by considering the scale and purpose of the decision-making. The result demonstrates that in the early stage of the planning process, when identifying development options as a focal point is required, simplified methods can be sufficient. In this situation, selecting more sophisticated techniques will not necessarily generate different outcomes. However, when planning requires identifying the spatial extent of the preferred development area, considering the intersection area suggested by both methods will be ideal.

نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
چکیده
تئوریهای برنامه ریزی مدرن مشوق شیوه هایی هستند که کلیه ذینفعان را با ارزشهای مباحثاتی گوناگون درنظر می گیرند تا بدین طریق از تصمیمات سیاسی و دستکاری اجتناب نمایند. در دهه گذشته، کاربرد شیوه های کمی نظیر تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره در روشهای تناسب زمین افزایش یافته است که این مسئله امکان جابجایی داده های ناهمگن را فراهم می آورد. اکثر این کاربردها عمدتاً در تکنیک های تصمیم گیری برای رده بندی اولویت گزینه های از پیش تعریف شده مدیریت یا سناریوهای برنامه ریزی کاربرد دارند. اما مطالعه حاضر روش کاربرد تصمیم گیری فضایی نه تنها برای رده بندی اولویت گزینه های انتخابی و تحلیل سناریوی اجرا، بلکه برای ارائه بینش هایی در زمینه وسعت فضایی راهکارها وآلترناتیوها را نشان می دهد. این مسئله به ویژه در موقعیتی مفید می باشد که گذرها و انتقالات سیاسی مربوط به سیاست های برنامه ریزی شهری، فضای قابل ملاحظه ای برای تشخیص در اختیار تصمیم گیرندگان محلی قرار دهد. برای نیل به این مهم، مطالعه نتایج دو تکنیک کمی ( روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و AHP فازی) را در جهت شناسایی وسعت نواحی کاربری زمین و اراضی در سناریوی برنامه ریزی شهری در مقیاس بزرگ باهم مقایسه می کند.شیوه مطرح شده با در نظر گرفتن مقیاس و هدف تصمیم گیری، یک بعد جدید نیز به تحلیل تطبیقی کاربرد این تکنیک ها در برنامه ریزی شهری اضافه می کند. نتیجه بدست آمده نشان می دهد که در مرحله اولیه فرایند برنامه ریزی، زمانی که شناسایی گزینه های توسعه به عنوان نقطه کانونی ضروری می باشد، روشهای ساده شده کفایت می کنند. در این موقعیت، انتخاب تکنیک های پیچیده تر الزاماً بازده های متفاوتی تولید نمی کند. اما، زمانی که برنامه ریزی نیازمند شناسایی وسعت فضایی حوزه توسعه ارجع باشد، در نظر گرفتن منطقه تقاطع پیشنهاد شده توسط هر دومدل ایده آل خواهد بود.

بدون دیدگاه