ترجمه مقاله بیومارکرهای پروتئومیک نارسایی قلبی – نشریه الزویر

عنوان فارسی: | بیومارکرهای پروتئومیک نارسایی قلبی |
عنوان انگلیسی: | Proteomic Biomarkers of Heart Failure |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی : 15 | تعداد صفحات ترجمه فارسی : 25 (شامل 6 صفحه رفرنس انگلیسی) |
سال انتشار : 2018 | نشریه : الزویر - Elsevier |
فرمت مقاله انگلیسی : PDF | فرمت ترجمه مقاله : ورد تایپ شده و pdf |
نوع مقاله : ISI | نوع نگارش : مقالات مروری |
پایگاه : اسکوپوس | نوع ارائه مقاله : ژورنال |
ایمپکت فاکتور(IF) مجله : 2.000 در سال 2018 | شاخص H_index مجله : 33 در سال 2019 |
شاخص SJR مجله : 0.639 در سال 2018 | شناسه ISSN مجله : 1551-7136 |
شاخص Q یا Quartile (چارک) : Q2 در سال 2018 | کد محصول : 9844 |
محتوای فایل : zip | حجم فایل : 3.85Mb |
رشته و گرایش های مرتبط با این مقاله: پزشکی، زیست شناسی، قلب و عروق، بیوشیمی و علوم سلولی و مولکولی |
مجله: کلینیک نارسایی قلبی - Heart Failure Clinics |
دانشگاه: گروه علوم قلب و عروق ، مرکز تحقیقات بیوشیمی پزشکی لستر ، دانشگاه لستر ، بیمارستان گلنفیلد ، ژاپن |
کلمات کلیدی: بیومارکرها، نارسایی قلبی، بهبودی، تشخیص، پروتئومیکس |
کلمات کلیدی انگلیسی: Biomarkers - Heart failure - Prognosis - Diagnosis - Proteomics |
وضعیت ترجمه عناوین تصاویر و جداول: ترجمه شده است ✓ |
وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر و جداول: ترجمه نشده است ☓ |
وضعیت ترجمه منابع داخل متن: به صورت عدد درج شده است ✓ |
بیس: نیست ☓ |
مدل مفهومی: ندارد ☓ |
پرسشنامه: ندارد ☓ |
متغیر: ندارد ☓ |
رفرنس: دارای رفرنس در داخل متن و انتهای مقاله |
رفرنس در ترجمه: در داخل متن و انتهای مقاله درج شده است |
doi یا شناسه دیجیتال: https://doi.org/10.1016/j.hfc.2017.08.010 |
نکات کلیدی
مقدمه
کشف بیومارکرهای پروتئومی
مارکرهای فشار قلبی
پپتید نوع B ناتریورتیک / پپتد ناتریورتیک نوع B پرو N ترمینال
اشکال مولکولی پپتید ناتریورتیک نوع B
پپتید ناتریورتیک دهلیزی
ST2
پروآدرنومدولین میانجیگر
مارکرهای التهاب یا آسیب دیدگی
تروپونین
پروتئین اتصال به اسید چرب نوع قلبی
پروتئین واکنشی C
اینترلوکین 6
مارکرهای فعالیت عصبی هورمونی
کوپپتین
ماتریکس متالوپروتئیناز
مارکرهای بازسازی مجدد
گالکتین – 3
فاکتور تمایز رشد – 15
مارکرهای بیماری های همراه مرتبط
سیستاتین C
لیپوکالین مرتبط با - نوتروفیل ژلاتیناز
پروکلسی تونین
بیومارکرهای پروتئومی همزمان
خلاصه
منابع
INTRODUCTION
It is estimated that in excess of 20,000 proteincoding genes are responsible for the presence of more than 1 million proteins found in biological matrices.1 The measurement of these proteins, commonly in plasma, serum, urine, saliva, and tissue samples,2 has provided critical advancements in medical science through the development of diagnostic and prognostic assays for patients presenting with, or at risk of, a multitude of diseases.3 The use of protein measurements has been particularly beneficial for the assessment of cardiovascular disease, with the notable inclusion of natriuretic peptides and troponin isoforms in clinical decision making for heart failure (HF)4 and acute coronary syndromes (ACS),5 respectively. Clinical measurements of endogenous biological substances, such as proteins, lipids, and metabolites, are commonly referred to as biomarkers and provide pathophysiologic information through an associative or direct mechanistic interaction with the diseased system, organ, or tissue.6 The relationships of protein biomarkers with disease allow physicians to assess the presence, severity, and/ or prognosis of a condition with improved precision and accuracy.
مقدمه
تخمین زده شده است که بیشتر از 20000 ژن کد کننده ی پروتئین، مسئول حضور بیشتر از 1 میلیون پروتئین دیده شده در ماتریس های زیستی هستند. 1 اندازه گیری این پروتئین ها، معمولا در نمونه های پلاسما، سرم، ادرار، بزاق و بافت ، پیشرفت های مهمی را در علوم پزشکی از طریق توسعه ی آزمایش های تشخیصی و پیش گویانه برای بیماران دارای و یا در معرض خطر یک گروهی از بیماری ها فراهم کرده است. 3 استفاده از سنجش های پروتئینی به ویژه برای ارزیابی بیماری قلبی عروقی سودمند است، به طوری که به ترتیب، شمول قابل توجهی از پپتیدهای ناتریورتیک و ایزوفرم های تروپونین در تصمیم گیری بالینی برای نارسایی قلبی (HF)4 و سندرم های کرونر حاد (ACS)5، وجود دارد. سنجش های بالینی مواد بیولوژیک درون زاد، مانند پروتئین ها، لیپیدها، و متابولیت ها معمولا تحت عنوان بیومارکرها اشاره می شوند و اطلاعات پاتوفیزیولوژیکی را از طریق یک برهم کنش انجمنی یا مکانیکی مستقیم با سیستم، اندام یا بافت بیمار فراهم می کنند. 6 روابط بیومارکرهای پروتئین با بیماری به پزشکان اجازه می دهند تا حضور، شدت، و یا بهبودی از یک شرایطی را با بهبود صحت و دقت ارزیابی کنند. 7