The primary findings of this paper are that the increase in hours worked per employee comes at the expense of life satisfaction, and differences in labor income taxes cannot account for differences in time allocation. Once life satisfaction is included, the hypotheses of previous neoclassical economic studies is almost irrelevant in determining the response of market hours to higher taxes. We find a negative relationship between hours worked across countries and life satisfaction. In the countries with the highest hours worked (Hungary, Estonia), leisure is generally preferred to wealth and in the lowest hours worked (France, Germany), wealth is preferred to leisure.
یافته های اصلی این مقاله این است که افزایش در ساعات کار هر کارمند به قیمت رضایت از زندگی حاصل می شود و تفاوت در مالیات برای درامد بر کار نمی تواند تفاوت های موجود را در تخصیص زمان توجیه کند. وقتی که رضایت از زندگی در نظر گرفته شود، فرضیه مطالعات اقتصادی نئوکلاسیک قبلی در تعیین پاسخ ساعات بازاری به افزایش مالیات، بی اهمیت خواهند بو.د. یگ رابطه منفی بین ساعات کاری در کشور ها و رضایت از زندگی مشاهده شد. در کشور های با بیشترین ساعات کاری نظیر مجارستان و استونی، اوقات فراغت به ثروت ترجیح داده می شود و در کشور های با کم ترین ساعت کاری، ثروت به فراغت ترجیح داده می شود.
