Granitic rocks commonly develop exfoliation surfaces (also called as sheet joints), which are generally surfaceparallel fracture systems. These structures may form in response to: (i) exhumation processes in which erosion causes upliftment of buried rocks; (ii) physical weathering due to thermal expansion and contraction; (iii) groundwater-related chemical weathering, and (iv) tectonic deformation. Although these structures are interesting geological features giving insights into past geological processes1,2, they have several other implications for engineering geological applications and groundwater exploration. The exfoliation joints can transport large volumes of groundwater laterally for long distances in many directions. Geological mapping of these structures is possible only on cliff sections, whereas in the near surface they cannot be detected. Geophysical studies can greatly help in locating them in the subsurface. In this communication, we demonstrate the application of ground-penetrating radar (GPR) in detecting subsurface exfoliation joints in granite exposure area near Durgam Cheruvu, a micro-earthquake zone in Hyderabad (Figure 1). The findings would be helpful for planning underground excavation (e.g. construction of tunnels), modelling groundwater flow systems, and designing foundation structures of large-scale building structures.
نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
سنگ های گرانیتی غالبا تشکیل سطوح متورق (همچنین موسوم به درزه های ورقه ای) می کنند که به طور کلی سیستم های شکستگی سطح موازی نامیده می شوند. این ساختار ها در پاسخ به 1) فرایند های نبش سنگ که در ان فرسایش منجر به بالا راندگی سنگ های مدفون می شود.2)هوازدگی فیزیکی ناشی از انباسط و انقباض حرارتی.3)هوازدگی شیمیایی مربوط به اب زیر زمینی و 4)تغییر شکل تکتونیک تشکیل می شوند. اگر چه این ساختار ها از مهم ترین تشکیلات زمین شناسی هستند که اطلاعات زیادی در خصوص فرایند های زمین شناسی گذشته در اختیار می گذارند(1و 2) ان اهمیت بسیار زیادی برای سایر موارد استفاده ی زمین شناسی مهندسی و کشف اب زیر زمینی برخوردار می باشند. درزه های تورقی می توانند حجم عظیمی از اب زیر زمینی را به صورت جانبی تا مسافت های طولانی در جهات مختلف انتقال دهند. تهیه ی نقشه ی زمین شناسی این ساختار ها تنها بر روی مقاطع صخره ای امکان پذیر است در حالی که در سطوح نزدیک ان ها را نمی توان شناسایی کرد. مطالعات ژئوفیزیکی کمک زیادی به مکان یابی ان ها در زیر زمین کرده است در این رابطه ما کاربرد رادار نفوذ کننده به زمین GPR را در شناسایی درزه های تورقی زیر سطحی در گرانیت نزدیک به دورگام چرووا که یک زون زلزله خیز در حیدر اباد هند می باشد(شکل 1) تشریح می کینیم. این یافته ها به طراحی و برنامه ریزی استخراج زیرزمینی (ساخت تونل)مدل سازی سیستم های اب زیر زمینی و طراحی فونداسیون های سازه های ساختمانی بزرگ کمک شایانی خواهد کرد.