چکیده
تحقیق حاضر بهمنظور بررسی تأثیرگذاری سطح و ثبات عزتنفس بر یادآوری بازخورد خود ارجاعی در مقابل ارجاعات دیگر طراحیشده است و تعیین میکند که کدامیک از انگیزههای خود پنداره، خود افزایی یا خود تائیدی مخالف در نوجوانان با توجه به موارد خاص عزت نفت غالب خواهد بود. در یک طرح بین آزمودنیهای تجربی 450 فارغالتحصیل دبیرستانی و دانشجویان سال اول دانشگاه بهطور تصادفی در گروههای تمرین خود ارجاعی (تعداد=230 نفر) یا تمرین دیگر ارجاعات (تعداد=220 نفر) قرار داده شدند . عزتنفس آنها با اجرای مکرر مقیاس RSE اندازهگیری شد. شرکتکنندگان پس از پاسخ به آزمون شخصیت و توانایی شناختی در تمرین خود ارجاعی با تمرین بازخورد ساختگی مواجه شدند و از جملاتی تشکیلشده بود که احتمال انجام یک رفتار مثبت یا منفی خاصی را در فرد توصیف میکرد. شرکتکنندگان در تمرین مرجع دیگر اطلاعات مشابهی را دریافت کردند اما اطلاعات آنها مربوط به فردی ناشناس بود. حافظۀ آنها ازنظر تمرین یادآوری دلخواه یک غافلگیری آزمایش شد. یافتهها پردازش ترجیحی اطلاعات مربوط به خود یعنی اثر ارجاع به خود را صرفنظر از حوزه بازخورد و مربوط به محتوای بازخوردی تائید شد. شرکتکنندگانی که در شرایط خود مرجع بودند نیز نسبت به بازخورد مرتبط باشخصیت و بدون در نظر گرفتن سطح عزتنفس یا ثبات عزتنفس آنها یادآوری بهتری از رفتار مثبت داشتند. بااینحال، اثر متقابل سطح عزتنفس و ثبات عزتنفس معنادار بود اما تأثیرش نسبتاً کم بود.
2.مطالعۀ محقق
هدف تحقیق حاضر از دستورالعملهای فوق پیروی میکند. محقق اول میخواهد تعیین کند آیا افراد ارزیابی بازخورد را با توجه به اینکه بازخورد مربوط به خود باشد یا نباشد بهطور متفاوتی آن را به یاد میآورند. بهعبارتدیگر، به بررسی دادههایی میپردازد که تأثیر خود ارجاعی را تائید کند. سپس، قصد محقق بررسی رابطۀ بین سطح و ثبات عزتنفس با یادآوری بازخورد متناسب با خویشتن است یعنی تعیین شود که آیا عزتنفس یک فرد با به یادآوری بازخورد مرتبط با ویژگی اصلی مثبت و منفی مرتبط است یا هیچ ارتباطی ندارد. این مطالعه بر روی بازخورد مرتبط با دو بعد اصلی زیرمجموعه عزت نفس-یعنی خود دوستداری و خود شایستگی تمرکز میکند. فرض شد که (فرضیه 1) اطلاعات خود مرجعی نسبت به اطلاعات دگر مرجعی بهتر به یاد آورده میشود (بهعنوانمثال اثر خود مرجعی) (فرضیه 1) افراد باعزت نفس بالا اطلاعات خود مرجعی مثبت را نسبت به اطلاعات خود مرجعی منفی بدون توجه به ثبات عزتنفس خود بهتر به یاد میآورند، (فرضیه 2) افراد باعزت نفس پایین وقتیکه عزتنفس ناپایدار دارند اطلاعات خود ارجاعی مثبت را نسبت به اطلاعات خود ارجاعی منفی بهتر به یاد میآورند(یعنی انگیزه ارتقای خود) درحالیکه اطلاعات خود ارجاعی منفی را در صورتی بهتر از اطلاعات خود ارجاعی مثبت به یاد میآورند که عزتنفس آنها پایدار (یعنی انگیزه خود تائیدی) باشد.
3. روش تحقیق
محققان در این مطالعه از طرح آزمایشی با یک گروه کنترل و یک گروه آزمایشی استفاده کردند که ازنظر نوع بازخوردی که دریافت میکردند متفاوت بودند. شرکتکنندگان در گروه آزمایشی مجموعهای از جملات مرتبط باشخصیت خود را برای پاسخگویی دریافت کردند درحالیکه شرکتکنندگان گروه کنترل مجموعهای مشابه از جملات مرتبط باشخصیت شخص دیگری را دریافت کردند. همانطور که محققان از یکسو به رابطه بین سطح و ثبات عزتنفس علاقهمند بودند و به پردازش بازخورد خود نسبت به دیگری پرداختند شرکتکنندگان را نیز با توجه به سطح و ثبات عزتنفس خود تقسیم کردند. سطح عزتنفس شرکتکنندگان در این مطالعه دستکاری نشد چون محققان به عزتنفس واقعی و قابلاعتماد افراد علاقهمند بودند و قصد داشتند پردازش بازخورد مرتبط با محیط را تعیین کنند.