ترجمه مقاله دروغگویی و مشوق های گروهی – نشریه الزویر

عنوان فارسی: | دروغگویی و مشوق های گروهی |
عنوان انگلیسی: | Lying and team incentives |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی : 7 | تعداد صفحات ترجمه فارسی : 12 |
سال انتشار : 2013 | نشریه : الزویر - Elsevier |
فرمت مقاله انگلیسی : PDF | فرمت ترجمه مقاله : ورد تایپ شده |
کد محصول : 8374 | رفرنس : دارد |
محتوای فایل : zip | حجم فایل : 503.27Kb |
رشته های مرتبط با این مقاله: علوم اقتصادی و روانشناسی |
گرایش های مرتبط با این مقاله: روانشناسی شناخت |
مجله: مجله روانشناسی اقتصادی - Journal of Economic Psychology |
دانشگاه: دانشگاه کلن، گروه توسعه و اخلاق تجاری آلمان |
کلمات کلیدی: طرح های جبران خسارت، دروغ گویی، تیم، تفاوتهای فردی، آزمایشی |
وضعیت ترجمه عناوین تصاویر و جداول: ترجمه شده است |
وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر و جداول: ترجمه نشده است |
وضعیت فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه: به صورت عکس، درج شده است |
چكیده
1. مقدمه
2. آزمایش
3. فرضیه
4. نتایج
5. نتیجه گیری
Abstract
We investigate the influence of two popular compensation schemes on subjects’ inclination to lie by adapting an experimental setup of Fischbacher and Heusi (2008). Lying turns out to be more pronounced under team incentives than under individual piece-rates, which highlights a fairly neglected feature of compensation schemes. Moreover, when disentangling different motives of the more pronounced unethical conduct under team incentives, we find that subjects tend to lie more under team incentives because they can diffuse their responsibility, i.e., their deceptive acts cannot unambiguously be attributed to them individually. Our findings are robust even when controlling for individual difference variables. In both compensation schemes subjects who are younger, male, high on Extraversion, and high on Neuroticism tend to lie more.
چكیده
تاثیر دو طرح غرامتی محبوب در تمایل افراد به دروغگویی را از طریق تطبیق برنامه آزمایشی فیچبچر و هاسی (2008) مورد بررسی قرار می دهیم.
به نظر می آید كه دروغگویی در مشوق های گروهی بارزتر از فعالیت های شخصی است و این یكی از ویژگی های غفلت شده از طرح غرامت را برجسته تر می كند. علاوه بر این وقتی از انگیزه های متفاوت رفتار غیر اخلاقی مشخص تر در مشوق های گروهی رفع ابهام می شود، درمی یابیم كه افراد در مشوق های گروهی تمایل بیشتری به دروغگویی دارند زیرا می توانند مسئولیت شان را پراكنده كنند، یعنی نمی توان اعمال فریبنده آنها را مشخصا و به صورت جداگانه به خودشان نسبت داد. در مورد كنترل متغیرهای تفاوت های فردی، یافته های ما قوی تر نیز هستند. در هر دو طرح غرامتی افرادی که جوان، مرد، به شدت برونگرا و روان رنجورند تمایل بیشتری به دروغگویی دارند.