مقدمه
درمان جنون یا مانیا
درمان افسردگی دوقطبی
درمان های روانی برای اختلالات دو قطبی
پنل: اهداف مشترک مداخلات روانی اجتماعی برای اختلال دو قطبی
درمان خانواده محور
درمان شناختی-رفتاری
درمان ریتم اجتماعی و بین فردی
آموزش روانی گروهی
اصلاح عملکرد
مدیریت مراقبت های سیستماتیک
مسیرهای آینده
نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی
We review recent developments in the acute and long-term treatment of bipolar disorder and identify promising future routes to therapeutic innovation. Overall, advances in drug treatment remain quite modest. Antipsychotic drugs are effective in the acute treatment of mania; their efficacy in the treatment of depression is variable with the clearest evidence for quetiapine. Despite their widespread use, considerable uncertainty and controversy remains about the use of antidepressant drugs in the management of depressive episodes. Lithium has the strongest evidence for long-term relapse prevention; the evidence for anticonvulsants such as divalproex and lamotrigine is less robust and there is much uncertainty about the longer term benefits of antipsychotics. Substantial progress has been made in the development and assessment of adjunctive psychosocial interventions. Long-term maintenance and possibly acute stabilisation of depression can be enhanced by the combination of psychosocial treatments with drugs. The development of future treatments should consider both the neurobiological and psychosocial mechanisms underlying the disorder. We should continue to repurpose treatments and to recognise the role of serendipity. We should also investigate optimum combinations of pharmacological and psychotherapeutic treatments at different stages of the illness. Clarification of the mechanisms by which different treatments affect sleep and circadian rhythms and their relation with daily mood fluctuations is likely to help with the treatment selection for individual patients. To be economically viable, existing psychotherapy protocols need to be made briefer and more efficient for improved scalability and sustainability in widespread implementation.
نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
ما پیشرفت های اخیر در درمان حاد و درازمدت اختلال دوقطبی را بررسی می کنیم و مسیرهای بعدی نویدبخش در زمینه ی نوآوری های درمانی را شناسایی می کنیم. به طور کلی، پیشرفت ها در درمان مواد مخدر کاملا کم است. مواد روانگردان در درمان حاد مانیا موثر است، تاثیر آن ها در درمان افسردگی با روشن ترین شواهد کواتیاپین متغیر است. با وجود استفاده گسترده از آنها، عدم اطمینان و اختلاف نظری قابل توجهی درمورد استفاده از داروهای ضدافسردگی در درمان افسردگی باقی مانده است. لیتیوم، شاهدی قوی برای پیشگیری بازگشت دراز مدت را دارد. شواهد برای داروهای ضدتشنج مانند والپروئکس، و لاموتریژین کمتری قوی است و عدم قطعیتی درباره ی مزایای طولانی مدت داروهای ضد روان پریشی وجود دارد. پیشرفت های قابل توجهی در توسعه و ارزیابی اختلالات روانی اجتماعی کمکی صورت گرفته است. نگهداری طولانی مدت و ثبات حاد محتمل افسردگی را می توان با ترکیب درمان های روانی با دارو افزایش داد. پیشرفت درمان های آینده باید هردوی مکانیزم های نورو بیلوژیکی و روانی را در زمینه ی اختلال در نظر بگیرد. باید همچنان به درمان دوباره و تشخیص نقش خوشبختی ادامه دهیم. ما باید همچنین درباره ی ترکیب های بهینه و مطلوب درمان های دارویی و روان درمانی در مراحل مختلف بیماری بررسی کنیم. وضوح مکانیزم هایی که توسط آن ها درمان های مختلف بر خواب اثر می گذارد و ریتم شبانه روزی و رابطه آن ها با نوسانات خلق و خو احتمالا به انتخاب درمان برای هر بیمار کمک می کند. برای اینکه پروتکل های روان درمانی موجود از لحاظ اقتصادی قابل دوام باشند، لازم است که خفیف تر و کارآمدتر برای مقیاس پذیری و پایداری در اجرای گسترده شوند.