ترجمه مقاله نقش ضروری ارتباطات 6G با چشم انداز صنعت 4.0
- مبلغ: ۸۶,۰۰۰ تومان
ترجمه مقاله پایداری توسعه شهری، تعدیل ساختار صنعتی و کارایی کاربری زمین
- مبلغ: ۹۱,۰۰۰ تومان
خلاصه
1-مقدمه
2-مواد و روشها
1-2- جانوران
2-2- آناليزهاي بيوشيمی
3-2- آناليزهاي توپوگرافي ميکرو محاسبهای
4-2- بيان دادهها و آناليزهاي آماری
3-نتايج
1-3- بيوشيمي سرم
2-3- آناليزهاي مواد معدني استخوان
3-3- روابط بين بيوشيمي و ساختار استخوان
4-بحث و گفتگو
خلاصه
تحقيقات پزشكي نشان ميدهد كه تركيب ويتامين D و مكمل كلسيم خوراكي براي كاهش خطر شكستگي از مكمل تنها مؤثرتر است. تحقيقات قبلي ما در اين زمينه به طور واضح نشان داد كه سرم كافي (D25) هيدروكسي ويتامين-25 يعني 80 nmol/l يا بيشتر باعث كاهش بروز RANKLE، پيدايش شكستگي استخوان و حفظ سطح مطلوب حجم استخوان ميلهاي (BV/TV%) در موشهاي جوان ميشود. سؤال مهم باليني از تقابل بين وضعيت ويتامين D، مصرف خوراكي كلسيم و سن، مبهم باقي مانده است. بنابراين، موشهاي مادهي 9 ماهه Spraga- Dawley (گروه/ n=5-6) از يك رژيم غذايي نيمه صنعتي شامل مقادير مختلف ويتامين D (/روز0, 2, 12 or 20 IU) و كلسيم خوراكي (1% يا 1/0%) به مدت 6 ماه تغذيه شدند. در پانزده ماهگي، حيوانات به منظور آناليزهاي بيوشيمي و اسكلتي كشته شدند. در حالي كه تغييرات در سرم (D25)d3 دي هيدروكسي ويتامين-25،1) دائماً در حيوانات تغذيه شده با ca 1/0% بدون در نظر گرفتن وضعيت ويتامين D يا ويتامين D خوراكي افزايش داشت. مهم اين كه، سطح سرم متقاطع- رويهم قرار گرفته (cross-lap) به شكل قابل توجهي در حيوانات تغذيه شده با ca 1/0% تنها هنگام تركيب شدن با 0 يا /روز2 IUD ويتامين D افزايش داشت و اين بيانگر نقش كلسيم و ويتامين D خوراكي در تعيين فعاليت جذب مجدد استخوان ميباشد.
Abstract
Clinical studies indicate that the combination of vitamin D and dietary calcium supplementation is more effective for reducing fracture risk than either supplement alone. Our previous dietary studies demonstrated that an adequate serum 25-hydroxyvitamin D3 (25D) of 80 nmol/L or more reduces bone RANKL expression, osteoclastogenesis and maintains the optimal levels of trabecular bone volume (BV/TV%) in young rats. The important clinical question of the interaction between vitamin D status, dietary calcium intake and age remains unclear. Hence, 9 month-old female Sprague-Dawley rats (n = 5–6/group) were pair-fed a semi-synthetic diet containing varying levels of vitamin D (0, 2, 12 or 20 IU/day) and dietary calcium (0.1% or 1%) for 6 months. At 15 months of age, animals were killed, for biochemical and skeletal analyses. While changes to serum 25D were determined by both dietary vitamin D and calcium levels, changes to serum 1,25-dihydroxyvitamin D3 (1,25D) were consistently raised in animals fed 0.1% Ca regardless of dietary vitamin D or vitamin D status. Importantly, serum cross-laps levels were significantly increased in animals fed 0.1% Ca only when combined with 0 or 2 IUD/day of vitamin D, suggesting a contribution of both dietary calcium and vitamin D in determining bone resorption activity.