ترجمه مقاله نقش ضروری ارتباطات 6G با چشم انداز صنعت 4.0
- مبلغ: ۸۶,۰۰۰ تومان
ترجمه مقاله پایداری توسعه شهری، تعدیل ساختار صنعتی و کارایی کاربری زمین
- مبلغ: ۹۱,۰۰۰ تومان
Schank (1980) wrote an editorial for Intelligence on “How much intelligence is there in artificial intelligence?”. In this paper, we revisit this question. We start with a short overview of modern AI and showcase some of the AI breakthroughs in the four decades since Schank’s paper. We follow with a description of the main techniques these AI breakthroughs were based upon, such as deep learning and reinforcement learning; two techniques that have deep roots in psychology. Next, we discuss how psychologically plausible AI is and could become given the modern breakthroughs in AI’s ability to learn. We then access the main question of how intelligent AI systems actually are. For example, are there AI systems that can solve human intelligence tests? We conclude that Shank's observation, that intelligence is all about generalization and that AI is not particularly good at this, has, so far, withstood the test of time. Finally, we consider what AI insights could mean for the study of individual differences in intelligence. We close with how AI can further Intelligence research and vice versa, and look forward to fruitful interactions in the future.
In 1980 Roger C. Schank wrote an editorial for Intelligence entitled “How much intelligence is there in artificial intelligence (AI)?”. His first observation was the lack of any interaction between the fields of intelligence research and artificial intelligence research. Since then limited interactions have taken place. His second observation was that AI is relevant for intelligence research. This was based on the state of the art of research in both fields, at that time, when AI was still in its infancy. Given the breathtaking developments in modern AI, it is worthwhile to ask Schank’s question again. We contend that the question’s relevance has increased over time. Shank’s third observation was that real intelligence is all about generalization, which at that time was a weak point in AI, but perhaps not anymore.
Schank (1980) سرمقالهای راجع به هوش در مورد اینکه "چقدر هوش در هوش مصنوعی (AI) وجود دارد؟" نوشت. در این مقاله، این سؤال را مجدداً مرور میکنیم. ما این کار را با مروری کوتاه بر AI مدرن آغاز میکنیم و برخی از پیشرفتهای AI را در چهار دهه پس از مقاله Schank به نمایش میگذاریم. ما با شرح تکنیکهای اصلی، این پیشرفتهای AI را بر اساس مواردی مانند یادگیری عمیق و یادگیری تقویتی که ریشه عمیقی در روانشناسی دارند، دنبال میکنیم. پس از آن، در مورد اینکه چگونه AI به لحاظ روانشناختی قابل قبول است و میتواند پیشرفتهای مدرنی را در توانایی یادگیری هوش مصنوعی ایجاد کند، به بحث میپردازیم. سپس به سؤال اصلی میپردازیم که واقعاً سیستمهای AI چقدر هوشمند هستند. به عنوان مثال، آیا سیستمهای هوش مصنوعی وجود دارند که بتوانند تستهای هوش انسان را حل کنند؟ ما نتیجه میگیریم که مشاهده Shank مبنی بر اینکه هوش همه چیز در مورد تعمیم پذیری است و اینکه AI در این زمینه چندان خوب نیست، تا کنون در اثر مرور زمان ارزش خود را ثابت کرده است. در نهایت، در نظر میگیریم که بینشهای AI برای بررسی تفاوتهای فردی در هوش میتواند به چه معنا باشد. و با این سؤال که چگونه هوش مصنوعی میتواند به هوش پژوهی کمک کند و بالعکس، و منتظر تعاملات ثمربخشی در آینده باشد، مقاله را به پایان میرسانیم.
در سال 1980، Roger C. Schank سرمقالهای برای هوش با این عنوان که "چقدر هوش در هوش مصنوعی (AI) وجود دارد؟" نوشت. اولین مشاهدات وی، عدم تعامل بین زمینههای هوش پژوهی و تحقیقات هوش مصنوعی بود. از آن زمان، تعاملات محدودی صورت گرفته است. دومین مشاهده او این بود که هوش مصنوعی (AI) با هوش پژوهی مرتبط است. این مشاهده بر اساس جدیدترین تحقیقات در هر دو زمینه در زمانی بود که هوش مصنوعی هنوز در ابتدای راه بود. با توجه به تحولات نفس گیر در AI مدرن، پرسش مجدد سؤال Schank میتواند ارزشمند باشد. ما بر این باوریم که اهمیت این سؤال با گذشت زمان افزایش یافته است. سومین مشاهده Shank این بود که که هوش واقعی همه چیز درباره تعمیم پذیری است که در آن زمان نقطه ضعفی در AI بود، اما شاید نه چیزی بیشتر.