بررسی DNA باقی مانده در شکر چغندر قند (Beta vulgaris L.)
عنوان انگلیسی
Investigation of Residual DNAs in Sugar from Sugar Beet (Beta vulgaris L.)
صفحات مقاله فارسی
12
صفحات مقاله انگلیسی
6
سال انتشار
2009
نشریه
J-Stage
فرمت مقاله انگلیسی
PDF
فرمت ترجمه مقاله
ورد تایپ شده
رفرنس
دارد
کد محصول
8501
وضعیت ترجمه عناوین تصاویر و جداول
ترجمه شده است
وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر
ترجمه نشده است
رشته های مرتبط با این مقاله
زیست شناسی، صنایع غذایی و کشاورزی
گرایش های مرتبط با این مقاله
ژنتیک، علوم مواد غذایی، زیست فناوری مواد غذایی، زراعت و اصلاح نباتات، ژنتیک مولکولی و مهندسی ژنتیک
مجله
بهداشت مواد غذایی و علوم ایمنی - Food Hygiene and Safety Science
دانشگاه
سازمان ملی تحقیقات کشاورزی و غذا، ژاپن
کلمات کلیدی
اصلاح شده ژنتیکی (GM)، چغندر قند (Beta vulgaris L.)، اسید دئوکسی ریبونوکلئیک (DNA)، واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)؛ DNA اختصاصی تاکسون
۰.۰(بدون امتیاز)
امتیاز دهید
فهرست مطالب
مقدمه
مواد و روش ها
مواد
استخراج DNA
برآورد مقدار و کیفیت DNA های استخراج شده
تجزیه و تحلیل کیفی PCR
نتایج و بحث
عملکرد و کیفیت DNA استخراج شده از نمونه ها در پردازش و محصولات چغندر قند
گسترش روش PCR کیفی اختصاصی چغندر قند
تجزیه و تحلیل کیفی PCR DNA باقی مانده در چغندر قند
نتیجه گیری
نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی
Genetically modified (GM) sugar beets have been bred for use as food and animal feed. To evaluate the applicability of GMO analyses to beet sugar products, we investigated residual DNA in eight sorts of in-process beet sugar samples and commercial beet sugar products. Polymerase chain reaction (PCR) analyses with taxon-specific primers indicated that sugar beet DNA was degraded at an early stage of sugar processing, and no PCR amplification was detected from the investigated sugar products because of low DNA recovery and/or PCR inhibition.
نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
چغندر قند اصلاح شده ژنتیکی (GM) برای استفاده به عنوان غذا و خوراک حیوانات پرورش داده شده است. به منظور بررسی کاربردی بودن تجزیه و تحلیل GMO برای محصولات چغندر قند، باقی مانده DNA هشت نمونه از چغندر قند تحت فرآیند و محصولات چغندر قند مورد بررسی قرار گرفت. آنالیزهای واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با استفاده از آغازگرهای اختصاصی تاکسون نشان داد که DNA چغندرقند در مراحل اولیه پردازش شکر از بین رفته و به دلیل بازیابی کم DNA و/یا مهار PCR، هیچ تکثیر PCR از محصولات قند مورد بررسی تشخیص داده نشد.