1. روند تحقیق و روش های مورد استفاده
2. اصول طراحی منطقه ای
2.1 در نظر گرفتن یک دیدگاه سیستمی پویا
2.2 بررسی کردن مقیاس های چندگانه ی جغرافیایی
2.3 ارزیابی طراحی از گذشته تا آینده
2.4 ایجاد کردن یک گفتمان مداوم با ذینفعان
2.5 ارزیابی مجدد منطقه
2.6 حس کردن و واکنش نشان دادن
2.7 ایجاد تعادل بین جهت دهی ها و گشودگی برای ایده های جدید
3. مباحث
4. جمع بندی
منابع
نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی
Regional designing is a strategic design approach in landscape architecture that envisions desirable future situations for regions in which the spatial situation is under pressure. This paper studies the principles that regional designers use to structure and organize their design process. The regional design principles highlight the extremely ill-defined, unstructured and volatile design situations that regional designing engages with. Moreover, the study reveals that the design process is an inextricable part of the broader process of change it aims to contribute to. This draws attention to a dynamic perspective in designing, to the interaction with stakeholders, to the position of the designer in the design process, and it calls for a (re)new(ed) culture in design.
نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
طراحی منطقه ای یکی از روش های راهبردی در معماری منظره می باشد که شرایط مطلوب آینده را برای منطقه های مختلف در نظر می گیرد که شرایط فضایی در آن منطقه، تحت فشار می باشد. این مقاله اصولی را که طراحان منطقه ای برای ساختار و سازمان دهی روند طراحی خودشان استفاده می کنند را بررسی می کند. اصول طراحی منطقه ای بر روی شرایط طراحی به شدت نا معین، بدون ساختار و لطیفی تاکید دارد که طراحی منطقه ای با آن درگیر می باشد. علاوه بر این، این مطالعه نشان می دهد که روند طراحی یکی از قسمت های ناگسستنی از روند گسترده ی تغییر مورد نظر می باشد. همین موضوع موجب می شود که یک دیدگاه پویا در طراحی، در تعامل با ذینفعان، و نسبت به جایگاه طراحان در روند طراحی ایجاد شود و نیازمند یک فرهنگ جدید ( نوسازی شده) در طراحی ها می باشد.