بررسی روانشناسی و روانپزشکی کودک - Child Psychology and Psychiatry Review
دانشگاه
بخش کودک و خانواده، مرکز Tavistock، لندن
کلمات کلیدی
خانواده درمانی ساختاری
ترجمه این مقاله با کیفیت متوسط و نسبتا خلاصه انجام شده است. بلافاصله پس از خرید، دکمه دانلود ظاهر خواهد شد. ترجمه به ایمیل شما نیز ارسال خواهد گردید.
۰.۰(بدون امتیاز)
امتیاز دهید
فهرست مطالب
مقدمه
مدل تغییر
ویژگی های اصلی نظریه خانواده ساختاری
ارزیابی درمان
چالش هایی برای خانواده درمانی ساختاری
شرح خانواده درمانی ساختاری
کاربردها و کارایی
نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی
Structural Family Therapy was developed by Salvador Minuchin and colleagues during the 1960s as part of the growing interest in systemic ways of conceptualising human distress and relationship dilemmas, and in working therapeutically with those natural systems and relationships, thought to give rise to distress. Structural family therapy is underpinned by a clearly articulated model of family functioning, and has been developed and used most consistently in services for children and families. A growing body of empirical evidence attests to the efficacy of structural family therapy. As an approach it was extensively critiqued during the 1980s by feminist writers and during the 1990s by those interested in the implications of a social constructionist position. Structural family therapy continues to evolve in response to challenges mounted from within and outwith the systemic field, and as part of integrative practice and multisystemic approaches, with practitioners ever mindful of the need for regular feedback from family members themselves.
نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
خانواده درمانی ساختاری توسط سالوادور مینوچین و همکاران در دهه 1960 به عنوان بخشی از علاقه فزاینده به شیوه های نظام مند مفهوم سازی استرس انسان و معماهای رابطه مندی، و درمان به ازای سیستم ها و روابط طبیعی منجر به افزایش استرس مطرح گردید. خانواده درمانی ساختاری با مدل بارز کارکرد خانواده مورد تایید واقع شده و به طور پایدار در خدمات کودک و خانواده مطرح شده و به کار رفته است. حجم زیادی از شواهد تجربی کارایی خانواده درمانی ساختاری را نشان میدهد. این رویکرد به طور گسترده در دهه 1980 مورد انتقاد نویسندگان فمینیست و در دهه 1990 مورد انتقاد افراد علاقه مند به مفاهیم موقعیت ساختارگرایی اجتماعی، واقع گردید. خانواده درمانی ساختاری در پاسخ به چالش های درون و خارج از حیطه نظام مند تکامل می یابد و به عنوان بخشی از فعالیت جامع و رویکردهای چندنظامی است که متخصصین از نیاز به بازخورد منظم خود اعضاء خانواده آگاه اند.
