ترجمه مقاله میکرواسفرهای پکتین/TiO2 کووالانسی و دارای نانوذرات Fe3O4 برای رهایش دارو - نشریه الزویر

قیمت خرید این محصول

۲۹,۰۰۰ تومان

دانلود مقاله انگلیسی

عنوان فارسی

میکرواسفرهای پکتین/TiO2 کووالانسی و دارای نانوذرات Fe3O4 برای رهایش دارو با تنظیم میدان مغناطیسی

عنوان انگلیسی

Covalent TiO2/pectin microspheres with Fe3O4 nanoparticles for magnetic field-modulated drug delivery

صفحات مقاله فارسی

21

صفحات مقاله انگلیسی

10

سال انتشار

2014

رفرنس

دارای رفرنس در داخل متن و انتهای مقاله

نشریه

الزویر - Elsevier

فرمت مقاله انگلیسی

PDF

فرمت ترجمه مقاله

ورد تایپ شده و pdf

فونت ترجمه مقاله

بی نازنین

سایز ترجمه مقاله

14

نوع مقاله

ISI

نوع نگارش

مقالات پژوهشی (تحقیقاتی)

نوع ارائه مقاله

ژورنال

پایگاه

اسکوپوس

ایمپکت فاکتور(IF) مجله

4.939 در سال 2018

شاخص H_index مجله

101 در سال 2019

شاخص SJR مجله

0.962 در سال 2018

شناسه ISSN مجله

0141-8130

شاخص Q یا Quartile (چارک)

Q3 در سال 2018

کد محصول

F1502

وضعیت ترجمه عناوین تصاویر و جداول

ترجمه شده است ✓

وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر و جداول

جدول ترجمه شده است ✓ تصاویر ترجمه نشده است ☓

وضعیت ترجمه منابع داخل متن

درج نشده است ☓

وضعیت فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه

به صورت عکس، درج شده است ✓

بیس

نیست ☓

مدل مفهومی

ندارد ☓

پرسشنامه

ندارد ☓

متغیر

ندارد ☓

رفرنس در ترجمه

در انتهای مقاله درج شده است

رشته و گرایش های مرتبط با این مقاله

شیمی، شیمی تجزیه، شیمی کاتالیست، شیمی دارویی

مجله

مجله بین المللی ماکرومولکول های بیولوژیکی - International Journal of Biological Macromolecules

دانشگاه

گروه شیمی، دانشگاه ایالتی مارینگو، برزیل

کلمات کلیدی

رهایش دارو، نانوتکنولوژی، پکتین

کلمات کلیدی انگلیسی

Drug delivery - Nanotechnology - Pectin

doi یا شناسه دیجیتال

https://doi.org/10.1016/j.ijbiomac.2014.02.035

ترجمه این مقاله با کیفیت متوسط انجام شده است. بلافاصله پس از خرید، دکمه دانلود ظاهر خواهد شد. ترجمه به ایمیل شما نیز ارسال خواهد گردید.

فهرست مطالب

چکیده
1-مقدمه
2-بخش آزمایشی
2-1-مواد
2-2-واردسازی رادیکال وینیل به پکتین با واکنش GMA
2-3-ورود رادیکال وینیل به TiO2 بوسیله واکنش GMA
2-4-سنتز میکرواسفرهای پکتین با پیوند عرضی TiO2 با نانوساختار Fe3O4
2-5-رهایی آموکسی سیلین از میکرواسفر در یک محیط اسیدی
2-6-مشخصات
3-نتایج و بحث
3-1-اصلاح پکتین و TiO2 با GMA
3-2-میکرواسفرهای پکتین نانوساختاری
3-3-رهایش آموکسی سیلین از میکرواسفرها در محیط کشت اسیدی
3-4-ارزیابی سیتوتوکسی سیته
4-نتیجه گیری ها

نمونه چکیده متن اصلی انگلیسی

Abstract

Covalent TiO2-co-pectin microspheres containing Fe3O4 nanoparticles were developed through an ultrasound-induced crosslinking/polymerization reaction between the glycidyl methacrylate from vinyl groups in TiO2 and in pectin. ζ-potentials became less negative in the nanostructured microspheres, caused by the presence of both inorganic particles in the negatively charged pectin. The nanostructured pectin microspheres showed an amoxicillin release rate slower than that of pure pectin microspheres. The proposed microspheres were found to be a sustained release system of amoxicillin in the acid medium. Furthermore, the antibiotic release may be modulated by exposition of the microspheres to a remote magnetic field. In practical terms, the nanostructured microspheres could deliver a larger proportion of their initial load to specific site of action. The cytotoxic concentrations for 50% of VERO cells (CC50), calculated as the concentration required to reduce cell viability by 50% after 72 h of incubation, for pectin-only microspheres and nanostructured pectin microspheres were 217.7 ± 6.5 and 121.5 ± 4.9 μg mL−1, respectively. The obtained CC50 values indicated acceptable cytotoxic levels for an incubation period of 72 h, showing that the pectin microspheres have a great pharmacological potential for uses in biological environments, even after the introduction of both Fe3O4 and TiO2.

نمونه چکیده ترجمه متن فارسی

چکیده
میکرواسفرهای TiO2 کووالانسی شده با پکتین و دارای نانوذرات Fe3O4 بوسیله واکنش پیوندعرضی/پلی مریزاسیون در اثر اولتراسوند بین متااکریلات گلیسیدیل از گروه های وینیل در TiO2 و در پکتین بوجود آمدند. پتانسیل های ζ- در میکرواسفرهای نانوساختاری کمتر منفی می باشد که در اثر حضور هر دو ذره غیرآلی در پکتین با بار منفی بوجود آمده است. میکرواسفرهای پکتین نانوساختاری یک میزان رهایش آموکسی سیلین را به طور کندتر از میکرواسفرهای پکتین خالص نشان دادند. میکرواسفرهای مطرح شده مشخص گردیدکه یک سیستم رهایش پایدار آموکسی سیلین در محیط اسیدی می باشد. بعلاوه، رهایش آنتی بیوتیک می تواند با قراردادن میکرواسفرها در یک میدان مغناطیسی راه دور تنظیم گردد. به اصطلاح ویژه، میکرواسفرهای نانوساختاری می تواند نسبت بزرگتری از بار اولیه خود را به جایگاه عمل خاصی رهایش کند. غلظتهای سیتوتوکسیکی برای 50 درصد سلولهای VERO (CC50) که به شکل غلظت لازم برای کاهش بقای سلول به اندازه 50 درصد بعد از 72 ساعت انکوباسیون برای میکرواسفرهای پکتین معمولی و میکرواسفرهای پکتین نانوساختاری به ترتیب عبارت بود از 217.7 ± 6.5 و 121.5 ± 4.9 μg mL−1. مقادیر بدست آمده برای CC50 میزان سیتوتوکسیکی قابل قبولی را برای یک دوره انکوباسیون 72 ساعته نشان دادند که نشان می دهد که میکرواسفرهای پکتین یک قابلیت داروشناختی بزرگی برای استفاده در محیطهای بیولوژیکی حتی پس از ورود هم Fe3O4 و TiO2 هم دارند.