چکیده

مقدمه

نوروپاتی ADHD

ارزیابی

درمان و مدیریت ADHD بزرگسال

درمان با داروی محرک

درمان با داروی غیر محرک

درمان غیر دارویی

پیشگیری از سوء مصرف داروی محرک

مراجعه موردی بالینی

نتیجه گیری

منابع

چکیده

اختلال کم توجهی/ بیش فعالی (ADHD) اغلب در بزرگسالان به اشتباه تشخیص داده می شود یا بد درمان می شود، زیرا اغلب به عنوان یک مشکل دوران کودکی در نظر گرفته می شود. اگر کودکی با این اختلال تشخیص داده شود و تحت درمان قرار گیرد، اغلب این اختلال تا بزرگسالی ادامه می یابد. در ADHD بزرگسالان، علائم ممکن است اختلالات همراه یا شبیه سایر بیماری هایی باشند که تشخیص و درمان را دشوار می سازند. بزرگسالان مبتلا به ADHD برای تشخیص و درمان مناسب نیاز به ارزیابی عمیق دارند. تشخیص و درمان بزرگسالان مبتلا به ADHD می تواند پیچیده باشد و اغلب به مراقبت های بین رشته ای نیاز دارد. ارائه دهندگان بهداشت روان و غیر روان اغلب این اختلال را نادیده می گیرند یا از درمان بزرگسالان احساس ناراحتی می کنند. هدف این مقاله بحث در مورد تشخیص و مدیریت بزرگسالان مبتلا به ADHD است.

نوروپاتی ADHD

تغییرات مغزی که در طی دوران کودکی رخ می دهد در علائم مشاهده شده در ADHD نقش دارند. به طور کلی، پیشرفت کلی مغز در حوزۀ مهم عملکرد شناختی و حرکتی در افراد مبتلا به ADHD با تأخیر مواجه می شود (Kakuszi, Szuromi, Bitter, & Czobor، 2020). در ADHD، کاهش حجم قشر خاکستری در چند حوزۀ مغز مربوط به پردازش اطلاعات و کنترل تکانه وجود دارد (Humphreys و همکاران، 2018؛ Wang و همکاران، 2020). این باور وجود دارد که، این تغییرات ناشی از تکامل عصبی معمولی مسئول رفتار تکانشی و سایر اختلالات شناختی در فعالیت های روزانۀ مشاهده شده در افراد مبتلا به ADHD است (Giedd و همکاران، 2014). رفتار ها و تغییرات پاتولوژیکی مشابهی نیز با سایر اختلالات خلقی مشاهده شده است که می تواند شباهت های موجود در علائم بالینی و خطر تشخیص نادرست را شرح دهد. (Zhao و همکاران، 2020).

این شواهد روز افزون وجود دارد که تغییر فعالیت انتقال دهندۀ عصبی دوپامین، سروتونین، و نوراپی نفرین می تواند نقش اساسی را در شناخت علائم ADHD ایفا کند. دوپامین در کارکردهای اجرایی، تصمیم گیری، و تمرکز نقش دارد؛ نوراپی نفرین مسئول حافظۀ کاری، توجه و کنترل توجه است؛ و کاهش سروتونین با تکانش در ارتباط است (Bokor & Anderson، 2014). در ADHD یک اختلال در عملکرد این انتقال دهنده های عصبی مشابه با موارد مشاهده شده در سایر اختلالات خلقی وجود دارد. افراد مبتلا به ADHD و افسردگی اساسی به عنوان یک ناهنجاری در عملکرد دوپامین و نوراپی نفرین نشان داده شده اند (Katzman & Sternat، 2016)، این، بیشتر مشکل در متمایز سازی ADHD بزرگسال از سایر اختلالات خلقی چون افسردگی را نشان می دهد. این بدان معناست که احتمال وجود ADHD به تنهایی در فرد یا همراه با سایر اختلالات خلقی دیگر وجود دارد.

اگر مایل به تهیه نسخه پاورپوینت مقاله "اختلال کم توجهی/ بیش فعالی در بزرگسالان: یک مطالعه موردی" هستید اینجا کلیک نمایید.

اگر مایل به تهیه نسخه متن خلاصه شده مقاله "اختلال کم توجهی/ بیش فعالی در بزرگسالان: یک مطالعه موردی" هستید اینجا کلیک نمایید.

و برای خرید ترجمه کامل مقاله با فرمت ورد از دکمه های زیر استفاده نمایید.