ترجمه مقاله اختلال کم توجهی/ بیش فعالی در بزرگسالان - نشریه الزویر

ترجمه مقاله اختلال کم توجهی/ بیش فعالی در بزرگسالان - نشریه الزویر
قیمت خرید این محصول
۶۸,۰۰۰ تومان
دانلود مقاله انگلیسی
عنوان فارسی
اختلال کم توجهی/ بیش فعالی در بزرگسالان: یک مطالعه موردی
عنوان انگلیسی
Attention deficit/hyperactivity disorder in adults: A case study
صفحات مقاله فارسی
23
صفحات مقاله انگلیسی
7
سال انتشار
2022
رفرنس
دارای رفرنس در داخل متن و انتهای مقاله
نشریه
الزویر - Elsevier
فرمت مقاله انگلیسی
pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش
فرمت ترجمه مقاله
pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش
فونت ترجمه مقاله
بی نازنین
سایز ترجمه مقاله
14
نوع مقاله
ISI
نوع نگارش
مقالات پژوهشی (تحقیقاتی)
نوع ارائه مقاله
ژورنال
پایگاه
اسکوپوس
ایمپکت فاکتور(IF) مجله
1.826 در سال 2020
شاخص H_index مجله
50 در سال 2022
شاخص SJR مجله
0.609 در سال 2020
شناسه ISSN مجله
0883-9417
شاخص Q یا Quartile (چارک)
Q2 در سال 2020
کد محصول
12737
وضعیت ترجمه عناوین تصاویر و جداول
ترجمه شده است ✓
وضعیت ترجمه متون داخل تصاویر و جداول
ترجمه شده است ✓
وضعیت ترجمه منابع داخل متن
به صورت انگلیسی درج شده است ✓
وضعیت فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه
به صورت عکس، درج شده است ✓
ضمیمه
ندارد ☓
بیس
نیست ☓
مدل مفهومی
ندارد ☓
پرسشنامه
ندارد ☓
متغیر
ندارد ☓
فرضیه
ندارد ☓
رفرنس در ترجمه
در انتهای مقاله درج شده است
رشته و گرایش های مرتبط با این مقاله
پزشکی - روانپزشکی - مغز و اعصاب
مجله
Archives of Psychiatric Nursing
کلمات کلیدی
اختلال کم توجهی/ بیش فعالی - بزرگسال - آموزش روان شناختی - داروی محرک - سوء مصرف
کلمات کلیدی انگلیسی
Attention Deficit/Hyperactivity Disorder - Adult - Psychoeducation - Stimulant - Misuse
doi یا شناسه دیجیتال
https://doi.org/10.1016/j.apnu.2021.12.003
فهرست مطالب
چکیده
مقدمه
نوروپاتی ADHD
ارزیابی
درمان و مدیریت ADHD بزرگسال
درمان با داروی محرک
درمان با داروی غیر محرک
درمان غیر دارویی
پیشگیری از سوء مصرف داروی محرک
مراجعه موردی بالینی
نتیجه گیری
منابع
تصاویر فایل ورد ترجمه مقاله (جهت بزرگنمایی روی عکس کلیک نمایید)
       
نمونه چکیده ترجمه متن فارسی
چکیده
اختلال کم توجهی/ بیش فعالی (ADHD) اغلب در بزرگسالان به اشتباه تشخیص داده می شود یا بد درمان می شود، زیرا اغلب به عنوان یک مشکل دوران کودکی در نظر گرفته می شود. اگر کودکی با این اختلال تشخیص داده شود و تحت درمان قرار گیرد، اغلب این اختلال تا بزرگسالی ادامه می یابد. در ADHD بزرگسالان، علائم ممکن است اختلالات همراه یا شبیه سایر بیماری هایی باشند که تشخیص و درمان را دشوار می سازند. بزرگسالان مبتلا به ADHD برای تشخیص و درمان مناسب نیاز به ارزیابی عمیق دارند. تشخیص و درمان بزرگسالان مبتلا به ADHD می تواند پیچیده باشد و اغلب به مراقبت های بین رشته ای نیاز دارد. ارائه دهندگان بهداشت روان و غیر روان اغلب این اختلال را نادیده می گیرند یا از درمان بزرگسالان احساس ناراحتی می کنند. هدف این مقاله بحث در مورد تشخیص و مدیریت بزرگسالان مبتلا به ADHD است.
نوروپاتی ADHD
تغییرات مغزی که در طی دوران کودکی رخ می دهد در علائم مشاهده شده در ADHD نقش دارند. به طور کلی، پیشرفت کلی مغز در حوزۀ مهم عملکرد شناختی و حرکتی در افراد مبتلا به ADHD با تأخیر مواجه می شود (Kakuszi, Szuromi, Bitter, & Czobor، 2020). در ADHD، کاهش حجم قشر خاکستری در چند حوزۀ مغز مربوط به پردازش اطلاعات و کنترل تکانه وجود دارد (Humphreys و همکاران، 2018؛ Wang و همکاران، 2020). این باور وجود دارد که، این تغییرات ناشی از تکامل عصبی معمولی مسئول رفتار تکانشی و سایر اختلالات شناختی در فعالیت های روزانۀ مشاهده شده در افراد مبتلا به ADHD است (Giedd و همکاران، 2014). رفتار ها و تغییرات پاتولوژیکی مشابهی نیز با سایر اختلالات خلقی مشاهده شده است که می تواند شباهت های موجود در علائم بالینی و خطر تشخیص نادرست را شرح دهد. (Zhao و همکاران، 2020).
این شواهد روز افزون وجود دارد که تغییر فعالیت انتقال دهندۀ عصبی دوپامین، سروتونین، و نوراپی نفرین می تواند نقش اساسی را در شناخت علائم ADHD ایفا کند. دوپامین در کارکردهای اجرایی، تصمیم گیری، و تمرکز نقش دارد؛ نوراپی نفرین مسئول حافظۀ کاری، توجه و کنترل توجه است؛ و کاهش سروتونین با تکانش در ارتباط است (Bokor & Anderson، 2014). در ADHD یک اختلال در عملکرد این انتقال دهنده های عصبی مشابه با موارد مشاهده شده در سایر اختلالات خلقی وجود دارد. افراد مبتلا به ADHD و افسردگی اساسی به عنوان یک ناهنجاری در عملکرد دوپامین و نوراپی نفرین نشان داده شده اند (Katzman & Sternat، 2016)، این، بیشتر مشکل در متمایز سازی ADHD بزرگسال از سایر اختلالات خلقی چون افسردگی را نشان می دهد. این بدان معناست که احتمال وجود ADHD به تنهایی در فرد یا همراه با سایر اختلالات خلقی دیگر وجود دارد.

بدون دیدگاه